De overheid zorgt er vrijwel ieder jaar voor dat de kinderopvangtoeslag voor ouders stijgt met de som van de inflatiecorrectie en gestegen loonkosten. Vrijwel altijd stijgt ook het uurtarief van opvanginstellingen met een ongeveer even hoog bedrag. Dus om nu te verzuchten dat we in 2019 een loonkosten verhoging krijgen en hoe dat moet gaan? Ook nu weer, voor 2019, zorgt de overheid voor een toename van het maximale uurtarief kinderopvangtoeslag. Dit keer is dit bedrag opgebouwd uit een drietal elementen: inflatie correctie, loonsom verhoging en een verhoging veroorzaakt door meerkosten veroorzaakt door de invoering van de wet IKK, Innovatie en Kwaliteit Kinderopvang.

Een goede cao met een goed salaris niveau is belangrijk voor elke bedrijfstak, maar zeker in de Kinderopvang. De medewerkers zijn feitelijk het “kapitaal” van kinderopvang organisaties. Zo’n 70% van alle kosten van kinderopvang zijn lonen of daarbij behorende kosten. Ik heb liever goed gemotiveerde medewerkers die tevreden zijn met hun salaris. Die lopen niet weg, zoeken geen andere beter betaalde banen, zijn loyaal aan hun werkgever.
Dus stellen dat een loonsverhoging (of twee, maar dat in twee jaar), een eenmalige uitkering én 37,5 uur per jaar per FTE voor niet groep gebonden arbeid kwalijk zijn voor de branche is ietwat kortzichtig. Komend jaar gaat het maximum uurtarief (althans: volgens voorgenomen besluit) voor de kinderdagopvang van € 7,45 naar € 8,02, een verhoging van € 0,57. Dat is fors. Helaas denken veel ouders dat daarmee hun beurs gevulder wordt gezien de persberichten als “forse verhoging kinderopvangtoeslag”. Maar uiteindelijk zullen de opvangorganisaties dit bedrag gaan verwerken in hun uurtarief.

Wel is het zo dat de kosten voor de invoering van de wet IKK niet geheel, niet goed genoeg en zelfs onvoldoende worden gecompenseerd volgens velen. Het ligt er wel aan wie onderzoek hiernaar doet want, zoals altijd, diegene die voor het onderzoek betaald krijgt meestal gelijk van de onderzoekers. En er schort nogal wat aan de wet IKK. Oorspronkelijk werd dit project gestart door de overheid onder de naam “Het nieuwe Toezicht”. Het beoogde twee doelen: een afname van de regelplicht en het opzetten van een dialoog tussen opvang aanbieders en opvang controlerende instanties. Wat is het uiteindelijk geworden? Monstrueus gedoe met vele regeltjes, beleidsplannen per organisatie, bijvoorbeeld het minutieus bijhouden van de “3 uurs regeling” (welhaast per seconde met hoge boetes in het vooruitzicht).

Het zou de nieuwe BV OK sieren als ze niet zouden ageren tegen zaken die ze niet aanstaan, maar juist open en eerlijk overleg zouden aangaan opdat de kinderopvang branche er echt beter van wordt. Bijvoorbeeld op het gebied van de regeltjes. Of bijvoorbeeld met dialoog: praat eens met de GGD (landelijk, regionaal, plaatselijk, met de inspecteurs zelf) om wederzijds begrip te ontwikkelen, om fijn te slijpen waar mogelijk, om gezamenlijk projecten tot verbetering aan te pakken. Of om bijvoorbeeld de I van Innovatie eens uit te werken samen met de overheid: wat kunnen wij als opvang branche door innovatie beter maken voor de kinderen die wij opvangen, voor hun ouders, voor de gemeenschap en zelfs voor ons zelf.

Tenslotte: de baby opvang moet / moest beter: van 4 baby’s op 1 medewerker naar 3 baby’s op 1 medewerker. Als dit al een verbetering is voor de baby’s, prima. Mijn medewerkers wijzen mij echter op het bestaan van 1-jarigen: die lijken op grote schaal de dupe hiervan te worden. Toch hoor ik daar verder vrijwel niemand over. Wij denken ons suf hoe we dat moeten aanpakken….