Diana en haar man emigreerden 31 jaar geleden naar Denemarken. Daar startten ze een boerderij. De eerste jaren werkte Diana mee op de boerderij en zorgde ze voor hun kinderen. ‘Toen zij groter werden, wilde ik graag buitenshuis werken. Op een gegeven moment ben ik als invalkracht bij Villa Villekulla begonnen en uiteindelijk in vaste dienst gekomen. Ik werk hier nu acht jaar.’

Vooral buiten

De organisatie waar ze werkt, is een particulier natuurkinderdagverblijf. Dat betekent dat de kinderen hier altijd buiten zijn – van half 7 tot half 5. ‘We zitten bij een bos waar we een vaste locatie hebben. Niet ver hiervandaan is er een boshut waar we een of meerdere keren per week verblijven. En op de boerderij van de eigenaresse is een grote loods waar de kinderen kunnen spelen met onder meer traptrekkertjes. Maar het is vooral: buiten in de plassen stampen, door de modder lopen, dieren aaien en eten geven, buiten eten én buiten slapen – dat doen ze in de kinderwagens.’

Dat altijd buiten zijn, vraagt wel om goede afspraken met ouders. Diana: ‘De ouders zijn goed geïnstrueerd en de kinderen komen dan ook altijd goed aangekleed en met voldoende reservekleding naar de opvang. Ze spelen in de winter bijvoorbeeld buiten in dikke sneeuwpakken. Er staan wel verschillende gebouwen op het terrein waar de kinderen ook naar binnen kunnen als het weer het écht niet toelaat om buiten te zijn.’ In totaal vangt de organisatie 34 kinderen op tussen de 0 en 6 jaar in drie verschillende groepen. ‘Vanaf 6 jaar gaan ze hier naar de basisschool.’

Vijf dagen per week opvang

De kinderopvang in Nederland en Denemarken hebben volgens Diana veel overeenkomsten. Maar er zijn zeker ook verschillen vertelt ze. ‘Baby’s komen hier vanaf zo’n 8 tot 12 maanden, vanwege langer verlof van de ouders. Misschien dat het hier ook iets meer kindgericht is. Kinderen spelen veel buiten en mogen vies worden. De kinderdagverblijven hebben hier vaak een grotere buitenruimte. Ook hier is er strenge regelgeving. De inspectie komt zelfs meerdere keren per jaar langs, vaak onaangekondigd. Maar het is niet zo bureaucratisch als in Nederland.’

Diana: ‘Ik vond het in het begin wel opvallend en een beetje zielig dat kinderen hier allemaal vijf dagen in de week naar de opvang gaan. Je kunt bij ons niet eens een contract afsluiten voor minder dan vijf dagen per week – dan betaal je gewoon voor fulltime opvang. Het is hier de gewoonte dat beide ouders fulltime werken. Omdat het ook belangrijk is dat kinderen voldoende tijd met hun ouders doorbrengen, zijn we wel enkele weken per jaar dicht. Zo zijn we in de zomer drie weken gesloten en hebben we verplichte vrije dagen rond Kerst en Pasen.’