Wanneer een kind minder oogcontact heeft of minder geluidjes maakt, kan dit duiden op een stoornis in de communicatieve ontwikkeling. De kritische periode van de taalontwikkeling loopt tot ongeveer zes jaar. Het lijkt eenvoudig, maar het vroeg signaleren van problemen in de taalontwikkeling is niet zo eenvoudig, vertelt Scholte in Vakblad Vroeg.
Niet-pluisgevoel
‘Vaak hebben ouders al langer een niet-pluisgevoel, zonder dat zij te rade gaan bij de professionals’, geeft Scholte aan. ‘Bijvoorbeeld omdat zij onbekend zijn met de mogelijkheden die er bestaan om met hulpmiddelen op dit gebied aan de gang te gaan. Of ze zijn bang dat het de spraakontwikkeling zal tegenhouden.’ Volgens Scholte is dat jammer, omdat het belangrijk is zo vroeg mogelijk aan de bel te trekken. ‘Dan kun je de taalontwikkeling in de kritische fase gericht stimuleren met behulp van ondersteunde communicatie.’
Scherper oog
Ook medewerkers van consultatiebureaus, peuterspeelzalen en kinderdagverblijven worden door Scholte aangesproken om een scherper oog te hebben voor problemen in de communicatie. ‘Zij zien dagelijks grote groepen kinderen. Dit betekent dat zij het ene kind goed kunnen vergelijken met het andere en bepalen wie al dan niet wat extra ondersteuning kan gebruiken.’
Australische methode
Voor het stimuleren van de individuele taalontwikkeling van een kind noemt Scholte de Australische methode PODD, Pragmatic Organisation Dynamic Display. ‘Bij deze methode wordt in feite een heel nieuw taalsysteem geleerd, waardoor kinderen die niet in staat zijn verbaal te communiceren toch duidelijk kunnen maken wat ze bedoelen. Dit gebeurt met behulp van een gepersonaliseerd boek en door gebruik te maken van een spraakcomputer.’
Op 16 februari zal Scholte tijdens het Congres Vroegsignalering en Vroeghulp uitleggen hoe deze methode werkt en te gebruiken is. Daarnaast zal Scholte een aantal filmpjes laten zien. ‘Dankzij deze methode krijgen ook kinderen met een communicatieve beperking de kans om zich optimaal te ontwikkelen.’