We hebben er al veel over gelezen en gehoord maar nu was Polderpret afgelopen week in de ban van, jawel, de Mexicaanse griep. Ook in onze gemeente is de griep ‘toegeslagen’. En dat nieuws ( en de griep) ging als een lopend vuurtje rond..

• Op donderdagmiddag kregen wij van een moeder te horen dat in de klas van Ron, groep 3, vijftien kinderen ziek waren. Vijftien kinderen, een halve klas dus. ‘Mexicaanse griep!’, grapten wij nog vrolijk..
• Op vrijdagmiddag opende ik mijn outlook met daarin een berichtje van mijn directeur: ‘de school heeft geconstateerd dat er 80 kinderen ziek zijn en heeft de GGD ingelicht, wij wachten rustig af wat hun verdere stappen zijn.’
• Op maandagochtend kregen wij een brief van de school dat er ‘81 kinderen ziek zijn gemeld waarvan bij drie kinderen de Mexicaanse griep is vastgesteld.’

Dit nieuws kwam ook aan bij mijn directeur. ‘Ik heb een heel plan opgesteld hoe we besmetting het beste kunnen voorkomen en welke maatregelen hierbij horen’, las ik in mijn mailbox. Het voltallige persoon kreeg een brief onder de neus met daarop aanwijzingen voor extra hygiëne. Elke dag extra de deurknoppen en klinken schoonmaken, kinderen extra moeten wijzen op handen wassen, dat we geen textiele handdoeken in de keuken mochten gebruiken en het belangrijkste: ‘Ik verwacht van de groepsleiding dat zij zich professioneel opstellen naar ouders toe en geen paniek gaan zaaien.’ Duidelijk en zinnig denk ik..

Dus geen verhalen over ‘ik ken iemand die nu op de intensive care ligt, en..’, of ‘er zijn nu toch al meer dan tien kinderen overleden aan..’. Daarnaast las ik op de mail dat ze ook een heel invalschema had gemaakt voor als het zo zou zijn dat ook de groepsleiding ziek zou worden en er niet genoeg invalkrachten zouden zijn voor de groepen te draaien. ‘Nou’, mailde ik rustig terug, ‘als er zoveel zieke kinderen zijn, kunnen er ook wel een aantal groepsleiding ziek zijn hoor!’