Wij zitten op de snelweg naar de grote stelselherziening van de directe financiering Kinderopvang, waarbij ouders 96 procent tot aan de maximum uurprijs (KOT) een bijdrage van de overheid ontvangen.

Ik hoor van diverse kanten allerlei geluiden:

• ‘Er moet prijsregulering komen, want ondernemers drijven de prijzen op.’
• ‘Ouders zeggen de kinderopvang op want deze wordt te duur.’
• ‘Waarom niet 100 procent gratis kinderopvang voor iedereen?’

Ik denk dan: dat klopt niet. Ondernemers werken hard voor een redelijk tarief en willen ook rondkomen. Dat de tarieven omhooggaan is vrij logisch. Er is sprake van inflatie. De overheid gaat bij het vaststellen van het toeslagentarief niet uit van de daadwerkelijke gemaakte kosten.

Uitdagingen

Er is een groot tekort aan kindplekken want er zijn niet voldoende gastouders en pedagogisch medewerkers te vinden. Iedere sector heeft tegenwoordig een tekort aan mensen. De werkdruk neemt steeds meer toe, de kwaliteit neemt af en mensen vallen uit door de hoge werkdruk. Er is nog steeds sprake van een vergrijzingsgolf en onlangs las ik dat het aantal voortijdige schoolverlaters toeneemt. Hoe gaan we dit oplossen?

Toch hoor ik in de Haagse wandelgangen positief, opbeurende berichten voor 2025:

• ‘Zo erg is het niet.’
• ‘Maak je geen zorgen, het komt goed.’
• ‘Er is geen enkel probleem.’
• ‘Dat probleem lossen we wel op als het zover is.’
• ‘Nee echt, wij regelen het wel.’
• ‘De kinderopvang kan wel samen met het basisonderwijs.’ (ik noem dit gewoon kindfabrieken)

Sprookjes

Vroeger (heel vroeger) geloofde ik nog in sprookjes. Ik was echt helemaal in de ban van Tita Tovenaar. Ken je dit lied nog?

Mijn vader is een tovenaar
Het is echt, het is heus
Het is raar, maar waar
Een Tita Tovenaar
Het is raar, het is raar, het is raar.

Hij heeft het ook aan mij geleerd
maar soms gaat het wel eens verkeerd
En gaat het niet zoals ik wil
Dan doe ik dit
En alles staat stil

Helaas is deze magie al een tijd verdwenen en weet ik nu dat de tijd niet stilgezet kan worden. Ik geloof dus niet meer in sprookjes.

‘Beleidsmakers: zet kinderen op de eerste plaats’

Ik zou graag zien dat onze beleidsmakers bij hun keuzes onze kinderen op de eerste plaats zetten. Kinderen zijn allemaal anders. En waar de één zich prima thuis voelt in een grote hebben anderen meer persoonlijke aandacht nodig. Deze mogelijkheden zijn er nu, ouders kunnen vrijuit kiezen wat het beste past bij hun kind. Zorg dat deze mogelijkheden bewaard worden en versterk ze. Geen eenheidsworst voor ieder kind. Geen regels, regels en nog meer regels, maar meer aandacht voor de spelende ontwikkeling van de kinderen. Zorg goed voor de mensen die werkzaam zijn in deze sector en zorg dat ze in de sector blijven werken.

En bovenal, laten we reëel zijn over de mogelijkheden en onmogelijkheden. Schuif de problemen niet door naar de toekomst! Maak zorgvuldig beleid want helaas bestaan er geen Tita Toverkinderen en kunnen we de tijd niet stilzetten als het verkeerd gaat.

Dit is een ingezonden opiniestuk van Gabriëlla Wijnberg van Stichting Nysa, de brancheorganisatie voor gastouders.