Ze heeft verkering en straalt als hij er is. Als ze verdrietig is kan híj haar het best troosten. Hij vindt haar ook erg leuk, maar doet het wat rustiger aan. Hij is dan ook al dik negen en zij ‘nog maar’ net acht. Op een rustig momentje aan het eind van de middag vraag ik het hem: ‘Heb jij iets speciaals met Lize?’ ‘Ja’, antwoordt hij heel kalm, maar met een twinkeling in z’n ogen. ‘Wat leuk’, zeg ik, ook om hem te bedanken voor zijn openheid.
