We hebben de afgelopen weken afscheid genomen van veel peuters, die kleuters geworden zijn. Evenveel kleintjes hebben hun plaats ingenomen en kennis gemaakt met de peuterspeelzaal.

Voor het eerst onder vreemden! En ze hebben zich stuk voor stuk kranig geweerd. Er werd wel eens even gehuild als mamma wegging, dat mag en is eigenlijk heel logisch. Je wordt toch maar achtergelaten bij twee vreemde vrouwen van wie niet echt duidelijk is of het moeders, oma’s of grote zussen zijn. En dan is er nog het gekrioel van die andere kindjes, die je zomaar om duwen en je knuffel afpakken. Je hebt geen idee wanneer mamma weer terug zal komen. Maar zoals gezegd: grote heftige scènes zijn uitgebleven.

Dat verandert met de komst van Thomas. Wij horen hem al van verre aankomen: “Ik wil niet naar de peuterspeelzaal!” Dat is in ieder geval duidelijk! Zijn moeder sleurt hem ( hij is een zwaar kind en heeft zich al krijsend op de rond gegooid) naar binnen. Wij zeggen hem wel gedag maar dat hoort hij niet . “Ik wil niet naar de peuterspeelzaal!” Uiteindelijk slaagt zijn moeder erin hem aan tafel te krijgen bij de Duplo en de andere kinderen. Hij wil er niets van weten. Houdt zijn ogen stijf dicht en laat nog maar eens horen dat hij niet naar de peuterspeelzaal wil. Zijn moeder neemt afscheid als we buiten gaan spelen.

Hij zit op een fiets en wij horen hem niet langer roepen dat hij niet naar de peuterspeelzaal wil. Dat komt pas als we naar binnen gaan. Dan gooit’ie zich weer op de grond onder het herhaaldelijk krijsen van zijn verzetskreet. Wij dragen hem samen naar binnen. Hij wil niet zitten, niet staan. Hij wil liggen. Voor de deur. Wij hopen dat er zich geen calamiteiten voordoen, waarbij wij spoorslags het pand moeten verlaten en laten hem daar liggen. Als ik af en toe even bij hem neerkniel en hem over zijn rug aai, kijkt’ie me zo vernietigend aan dat ik snel weer terug keer naar de peuters, die wel allemaal naar de peuterspeelzaal willen. Hij valt midden in het feestgedruis in slaap.
Als wij zijn moeder zien komen laten wij haar meteen binnen. Hij wordt met moeite wakker, kijkt even slaperig om zich heen en roept dan, meteen weer bij de les:”Ik wil niet naar de peuterspeelzaal!”