Vol verwachting zaten we gisteren met enkele honderden vanuit het peuterspeelzaalwerk te wachten op Sharon Dijksma. Zij zou de MOgroep-bijeenkomst ‘Zorgen voor morgen’ openen en er zou een mogelijkheid zijn voor het stellen van vragen. De dagvoorzitter hield ons bezig met een verhaal over zijn vader en een stempelkussen…

De tijd schreed voort, maar geen Sharon Dijksma. Toen vervolgens mevrouw Smidt de volgende presentatie voor rekening nam. Hadden we het door: Sharon komt helmaal niet! Een van mijn buurvrouwen zei dat ze voor de bijeenkomst een dergelijk bericht had horen omroepen. Tja, dat bericht had ik niet gehoord, druk kakelend met peuterspeelzaalcollega’s. Ik vond het wel heel jammer, want de peuterspeelzalen hebben wel wat vragen aan Sharon, onder meer: hoe staat het met de harmonisatie.

De vorige keer was Sharon er ook al niet, maar toen had ze nog een afgezant gestuurd van OC&W. Nu moesten we het met de MOgroep en een handjevol wethouders van enkele gemeenten doen. Veel wijzer zijn we niet geworden. Alhoewel ik het verhaal van de gemeente Best wel interessant vond. Haar pragmatische aanpak sprak mij wel aan, maar leek tegelijk ook erg op het Kerkraadse verhaal, waarbij de peuterspeelzalen en kinderopvang een centrale rol hebben in het preventief jeugdbeleid. Met andere woorden breng het kind niet naar de zorgpartner, maar breng de zorg naar het kind. Voor de rest was er niet veel nieuws te melden.

Enigszins teleurgesteld reed ik gisteren terug naar het zuiden. Vlak na Best kwam ik vast te staan in een file van maar liefst 12 kilometer. Oost West Best Best!