De ontwikkeling in de kinderopvang lijkt een pendule. We zwaaiden van de vette jaren, waarin ouders in rijen voor uw deur stonden, naar de magere (crisis)jaren, waarin u echt alles deed om de klant vast te houden. En nu slingeren we weer terug, want het gaat goed met Nederland. De huidige economische groei van 2,5 procent wordt door DNB omschreven als ‘sterkste groei in tien jaar’. Er zijn weer wachtlijsten in de kinderopvang.
Het kwaliteitsbeleid lijkt met die pendule mee te slingeren. Vóór de crisis was flexibiliteit bijna een vies woord in de kinderopvang. Dat ging immers ten koste van de kwaliteit. Op het moment dat de crisis in volle hevigheid toesloeg, gingen echter veel organisaties overstag. Wie maar genoeg inspeelde op de wensen van ouders zou de crisis wel overleven; uurtje-factuurtje. Geen plezierige tijd voor u: fors saneren en tegelijkertijd de klant tevreden houden met flexibiliteit.
Maar waar zitten we nu? Is de pendule teruggezwaaid van buyers market naar sellers market, en kunnen we opgelucht ademhalen?
Nee, dus. Tegenover de economische groeicijfers staan minder rooskleurige voorspellingen voor onze branche. Volgens het CBS neemt het aantal 4-jarigen in Nederland de komende jaren (tot 2020) met zes procent af.
Daarnaast kunt u het flexibele beleid richting klant niet meer terugdraaien. De ouder is veeleisender geworden. Die wil niet alleen flexibiliteit, maar eist ook de kwaliteitsverbetering die de overheid belooft. Op zich is die kwaliteitsslag natuurlijk een positieve beweging. Peuterspeelzaalwerk en kinderopvang zijn per 1 januari volgend jaar geharmoniseerd. Niet alleen financiering, maar ook kwaliteitseisen worden met de nieuwe Wet innovatie en kwaliteit kinderopvang (IKK) gelijkgetrokken. Velen van u hebben de crisis en de soms onvermijdelijke reorganisatie al aangegrepen voor een eigen kwaliteitsboost. Een beter scholingsbeleid voor medewerkers, de ontwikkeling van integrale kindcentra samen met het onderwijs, en een duidelijke pedagogische visie voor kinderen van nul tot dertien.
Wat me alleen opvalt, is dat er vooral over het kind wordt gesproken en weinig over de ouder. En die is wel de beslisser. ‘Gaat mijn kind na schooltijd naar de bso of naar oma?’ U kunt nog zo’n mooie doorgaande leerlijn hebben, maar als u die nooit aan ouders laat zien en hen daar niet actief bij betrekt, hebben zij geen idee.
Kortom, u staat alweer voor de volgende uitdaging: het aantal kinderen daalt, ouders vragen om flexibiliteit en de IKK zorgt voor toenemende kosten. Daarnaast staat de (onvermijdelijke) samenwerking met onderwijs op uw agenda. Hier ligt ook meteen uw kans. Samenwerking met het onderwijs versterkt de positie van kinderopvang. Neem daarom het voortouw. Als kinderopvangprofessional begeleidt u het kind al vanaf babyleeftijd. De kinderopvang is dé ingang voor de toekomstige combinatie van opvang/educatie. Word trendsetter in nieuwe combinatievormen van kinderopvang, tso, onderwijs, zorg en vrijetijdsactiviteiten. Alles op één plek, dat is praktisch en ontzorgt ouders. Zij vinden hier alle deskundigheid rond hun kind bij elkaar. En we bereiken het allerbelangrijkste: het kind komt volledig tot bloei. Ik hoor graag uw mening.
Peter van Zijl (43) is vader van drie dochters en klant van de kinderopvang. Hij is ook eigenaar van Pelosa in Zoetermeer. Pelosa ontwikkelt software voor organisaties die actief zijn voor het jonge kind, met name in kinderopvang en onderwijs. Een nieuw, uniek product is Quebble, een platform waar ouders en professionals elkaar vinden. Contact: peter@quebble.com
