Een tijd terug heb ik een cursus gevolgd via Kinderopvang Haarlem, over het effect van voorlezen. Er werd uitgelegd waarom het zo belangrijk is om kinderen al van baby af aan voor te lezen, wat de effecten hiervan zijn en hoe het de taalontwikkeling van een baby kan stimuleren. Voorlezen is tevens een heerlijk moment samen met jouw kind en dat is ook voor baby’s ontzettend belangrijk. Daarnaast stimuleert voorlezen de sociaal emotionele vaardigheden en prikkelt het de fantasie.
Ik zit op de grond, met een zacht voel- en knisperboekje. Puk zit op mijn schoot met grote ogen naar het boekje te kijken. Af en toe brabbelt hij iets of geeft hij een klein blijdschaps-gilletje. Ik pak Puk zijn handje en breng het naar een zacht stukje stof dat in het boekje zit. Puk beweegt zijn hand een aantal keren op en neer. Zijn mond beweegt, terwijl hij aan het stof voelt. Dan trekt hij zijn hand terug. “Voel nog maar eens Puk” zeg ik. Puk kijkt mij aan maar doet niets. Teun zegt “mag ik ook eens voelen” Natuurlijk mag dat lieverd! Teun voelt en zegt “dat is lekker zacht!” Puk kijkt naar Teun en brengt zijn handje weer naar het boekje toe. Hij voelt toch nog eens. Zijn mondje valt open.
Na een aantal minuten begint Puk wat heen en weer te bewegen. Hij wordt vast moe. Ik leg Puk in bed en al snel valt hij in slaap.
“Wat is nou weer een Lokolil!”
Tim, 1.5 jaar oud, komt op mij afgelopen en zegt “kikker”. Hij pakt mijn hand, trekt mij mee naar de boekenkast en wijst het boek van kikker en eend aan. Wil je kikker lezen? Vraag ik. Tim lacht en zegt “ja”. Ik ga op het kleed zitten en Tim komt naast mij zitten. We bekijken de plaatjes in het boek terwijl ik het verhaal erbij voorlees. Wat is dit voor dier? Vraag ik Tim. “Eend” zegt hij. Wat is dit dan? “Lokolil” zegt Tim. Teun moet lachen. “Wat is nou weer een Lokolil!” zegt hij.
Ik leg hem uit dat Tim nog erg klein is en dat het heel knap is dat hij dit al kan zeggen. Ik vertel hem dat hij al heel groot is, en misschien de dierennamen kan oefenen met Tim. “Dat ga ik doen!” roept hij enthousiast. Teun gaat naast Tim zitten, doet het boekje open en zegt “dit is een krokodil Tim, zeg maar KRO KO DIL” Ik kijk mijn collega aan, lach naar haar, en kijk dan vermaakt naar Teun en Tim. “Goed zo Teun, hij leert echt veel van jou, dat komt natuurlijk omdat jij al ontzettend groot bent hé”. Teun lacht, kijkt trots en zegt “Ja want ik ben al bijna vier!”
‘Op de een of andere manier moet ik van mezelf elke dag iets doen met de kinderen. Dan bedoel ik niet een potje voetbal terwijl we buiten spelen, maar een uitgebreide activiteit of knutsel wat aan de ouders getoond kan worden.’ Romy vraagt zich af of ze niet beter af en toe even wat minder veeleisend kan zijn. Lees haar vorige blog hier
