Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Blog Peter van Zijl – Impasse over bkr

Een gemiddelde waarde nemen, heeft soms gewoon geen zin. In Nederland sta je gemiddeld 40 uur per jaar in de file. Da’s nog geen uur per week. Maar als pendelaar tussen Amsterdam en Utrecht tik je misschien wel 8 uur per week weg. Welk punt Peter hiermee wil maken...?

Het gemiddelde is dus handig om een algemene tendens van stijging/daling weer te geven, maar schetst onvoldoende waar het echt misgaat. Het actuele onderwerp in ons vak is de nieuwe beroepskracht-kindratio op de babygroep. Niemand twijfelt aan de zin hiervan. We zijn ervan overtuigd dat de ontwikkeling begint vanaf het moment dat het kind wordt geboren en dus is er meer aandacht voor het jonge kind. Opleiding tot babyspecialist, twee vaste gezichten voor nuljarigen, een bkr van 1:3. Prima ontwikkelingen, maar dat kost wel wat.

Ik hoor vaak zeggen: ‘grotere organisaties lukt dit wel, de kleintjes hebben het moeilijk.’ Dat is niet helemaal waar: het gaat om de grootte van de locatie. Een groter kindcentrum kan schuiven met mensen en uren, een oudere baby naar een verticale groep, zij komen eruit. De pijn zit bij de kleinere locatie. Hoe breng je de bkr terug als je de kosten niet met een flinke schep wilt verhogen? Of geef je een baby terug aan de ouders met de boodschap: sorry, uw kind is te veel; last in, first out?

Hoe groot is het probleem? Het SEO-onderzoek van de overheid laat zien dat de nieuwe maatregelen gemiddeld 4,6 procent kostenstijging opleveren. De extra financiële injectie in de kinderopvang is daarop gebaseerd. Ondanks het feit dat dit onderzoek aantoont dat een kwart kampt met maar liefst ruim 10 procent kostenstijging. Een eerder praktijkonderzoek signaleerde zelfs uitschieters tot 15 procent meer kosten op sommige locaties. Dit praktijkonderzoek werd bij het juni-overleg met SZW van tafel geveegd. Voor Branchevereniging Kinderopvang reden om gefrustreerd uit het overleg te stappen.

‘Als er niets gebeurt, voldoet een aantal locaties straks niet aan de nieuwe bkr en ontstaat er eind van het jaar dikke stress’

Maar hoe nu verder? We zijn het allemaal eens over kwaliteitsverbetering. Op macro-economisch niveau is dat betaalbaar, maar op individueel niveau dus niet. Zo’n 800 kleinere locaties kunnen dit financieel niet opvangen. Ik spreek als softwareleverancier dagelijks met eigenaren/bestuurders en hoor bezorgde geluiden. Hoe houd je kwaliteit betaalbaar? Er is een impasse. Het overheid-werkveldoverleg ligt stil en organisaties weten niet waar ze aan toe zijn. Initiatiefnemers van de campagne Kom op voor Kinderopvang noemen de baby-bkr onhaalbaar en vragen de Tweede Kamer namens 10.000 vakgenoten in een petitie om interventie. Afwachten is geen optie. Het is inmiddels september en aanstaande ouders reserveren al volop kindplaatsen voor 2019. Als er niets gebeurt, voldoet een aantal locaties straks niet aan de nieuwe bkr en ontstaat er eind van het jaar dikke stress.

Dat moet worden voorkomen. Tweede Kamer, grijp in! SZW, maak een gebaar! Ik doe een voorzet: de babyopvang wordt duurder, waarom dan geen hoger babytarief? Voor mijn part drie euro per uur erbij, uiteraard gecompenseerd voor ouders in een gedifferentieerde kinderopvangtoeslag. Het zou me niet verbazen als het verhogen van alleen het babytarief niet eens zoveel duurder uitpakt dan wat er nu is begroot. Wie weet een andere creatieve oplossing? Ik ga graag de discussie aan.


Wie thuis de ramen zeemt, terwijl de partner dat niet ziet, krijgt zelden een compliment. De huisgenoten ervaren het als volstrekt vanzelfsprekend dat ze door schoon glas naar buiten kunnen kijken. Herkenbaar? Lees dan de vorige blog van Peter met als titel ‘Draagt IKK bij aan kwaliteitsbeleving ouders?’


 

1 REACTIE

  1. De statement dat iedereen de zinvolheid van de BKR verlaging er van in ziet en dat het prima ontwikkelingen zijn is verre van waar. In uw ogen misschien wel en waarschijnlijk ook nog door vele andere. Maar is er nu wel eens serieus over nagedacht? of nemen we dingen gewoon maar aan zonder er echt over na te denken simpel weg omdat ze logisch klinken.
    Waar zijn dan de concreet onderzochte en wetenschappelijk bewezen feiten hiervoor? We gaan er namelijk simpel weg vanuit dat bij minder kinderen per leidster de aandacht meer wordt per kind. Maar is dat wel zo? is dat onderzocht? of gaan we hier, zoals heel vaak gebeurt in deze branche, er van uit dat dit een logisch oorzaak gevolg dingetje is? Onderzoek hiernaar is er nooit geweest, dus waar wordt dit dan op gebaseerd? Nog los van het feit dat het geen enkele garantie geeft van waar deze zogenaamde regel echt voor bedoeld is namelijk kwaliteitsverbetering voor baby’s. Maar als we het dan over een kwaliteitsverbetering hebben waar moet die in dit geval dan aan voldoen? Gaat het dan om MEER aandacht of de KWALITEIT van de aandacht voor kinderen. En bied meer aandacht dan per definitie ook betere aandacht? Het gaat er bij jonge kinderen om dat ze zich veilig voelen en dat er een veilige hechtingsrelatie ontstaat met zijn vaste verzorgster/leidster. Het verlagen van de BKR heeft geen enkel effect op dit proces simpel weg omdat er niets veranderd aan waar het in kern aan moet voldoen. Het kan namelijk ook MEER slechte/foute aandacht zijn.
    De discussie zou dus moeten gaan over wanneer iets wel of geen goede aandacht is. Maar daar wordt niet over nagedacht bij deze regel. Hoeveel andere mogelijkheden zijn er wel niet om dit op een andere manier te waarborgen dan de BKR te verlagen. En wat zeggen we dadelijk tegen alle kleine kinderopvang die hierdoor hun hoofd niet meer boven water houden. Oeps sorry, foutje! het had ook anders gekund maar we hebben er niet zo goed over nagedacht.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.