Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Marianne van Hall – Waar blijven ze?

Al weken lang volgen we het nieuws: wel extra geld voor kinderopvang, geen extra geld voor kinderopvang, ja toch extra… To be continued! Het lijkt wel een dagelijkse soap en ik merk dat ik ook aan de bijbehorende blikvernauwing begin te lijden. Minister Asscher ligt onder vuur van de diverse partijen en hoe bedroevend het gesteld is met de kinderopvang zelf, blijkt wel uit het feit, dat we allemaal als een kind zo blij zijn, als een deel van de forse bezuinigingen misschien (!) weer aan de branche, c.q. de ouders teruggegeven gaat worden.
Blog Marianne van Hall - Waar blijven ze?

Voeren we wel de goede discussie? Wat zijn de feiten?

Minister Asscher zag zich voor de opgave gesteld om fors te bezuinigen op de uitgaven aan kinderopvang en -eerlijk gezegd- is zijn beleid heel succesvol. Voor de staatskas welteverstaan.  Waarom dan toch die kritiek uit de Kamer en -belangrijker- focust men zich wel op de zaken die er echt toedoen?

Er komen vragen of deze onverwacht grote besparing niet leidt tot terugtreding van vrouwen uit de arbeidsmarkt: ook een hoog doel, dus dat zou beslist een ongewenst neveneffect zijn. Asscher haast zich om aan te tonen dat de effecten op de werkgelegenheid minimaal zijn; met andere woorden: ouders zeggen niet massaal hun baan op “maar regelen het anders” . En op dat punt van de discussie valt het stil en dat verontrust mij mateloos!


‘Als er niet en masse minder uren gewerkt wordt door jonge ouders, wat gebeurt er dan wel met die kinderen? Daar had ik een inhoudelijke bijdrage van onze pedagogen verwacht!’

Want: als we zo ontzettend veel extra bezuinigen op de kinderopvangtoeslag en als dat niet betekent dat er en masse minder uren gewerkt wordt door jonge ouders, wat gebeurt er dan wel met die kinderen? En daar had ik een inhoudelijke bijdrage van onze pedagogen verwacht! Waar blijft de NCKO in deze discussie? Het is toch op z’n minst interessant om je af te vragen waar deze kinderen blijven. Hoe ziet de week van de gemiddelde peuter er dan uit? Hebben zij misschien 4 verschillende opvangarrangementen per week? En waar blijven die 7- en 8-jarigen die uit de BSO vertrekken. Zijn zij de nieuwe sleutelkinderen? En wat vinden we er pedagogisch van als ouders gedwongen worden tot dergelijke keuzes?

De kwaliteit van de kinderopvang wordt structureel onderzocht door de NCKO, en pikant detail: op kosten van dezelfde Minister Asscher. Een belangrijk criterium daarbij is “continuïteit en stabiliteit”: hoeveel verschillende gezichten ziet een kind in één week? Ik kan nu al voorspellen dat de kinderopvang daar bij het volgende onderzoek lager op gaat scoren. Tel maar na: als er 12 kinderen in een groep zitten, 5 dagen per week en elk kind komt tegenwoordig maar 1 dag, dan zitten er 72 verschillende kinderen in die groep! Stel je voor dat 1 van die kinderen wel 5 dagen komt: dan ziet hij dus 66 andere kinderen elke week: inderdaad een ramp! (Overigens ook voor medewerkers!) Vergelijk dat eens met Denemarken: in een groep van 12 kinderen zitten daar …inderdaad: 12 kinderen!

Intussen belijden alle partijen dat voorschoolse educatie een speerpunt van beleid is en worden hier miljoenen aan uitgegeven. Hoogste tijd voor een integrale visie. To be continued!

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.