Met mijn aankomende (en steeds sneller dichterbij komende) vertrek moet ik er dan toch aan gaan geloven. Ik kan mijn opvolger niet opzadelen met stapels papier in de kasten. Om dan nog maar te zwijgen van alle klappers, verkregen bij de gevolgde opleidingen. 12 jaar geleden heb ik een MBA-opleiding bij Maastricht University gevolgd. Deze 8 klappers prijken op de hoogste plank in mijn kast: nooit meer in gekeken. Hetzelfde geldt voor de (vooral Engelstalige) boeken van deze opleiding. Tja, die laat ik maar staan. Ziet er intelligent uit.

‘Ik merk dat het bloggen ook al langzaam uit mijn systeem raakt…’

Ik heb inmiddels ook de meeste nevenfuncties ‘opgeruimd’. Als ik straks geen bestuurder ben van deze stichting zouden diverse rollen vanzelf vervallen. Ik ben er dan ook al op tijd mee begonnen om te stoppen. Ik merk dat het bloggen ook al langzaam uit mijn systeem raakt… Deze week heb ik mijn voorzitterschap bij de Kerkraadse ondernemersclub neergelegd. Ik kwam tot de ontdekking dat ik de komende bijeenkomsten sowieso verhinderd was, vanwege de coach-opleiding waar ik in april mee start. Tja, ik moet toch wat na 1 september.

Deze laatste bijeenkomst was overigens zeer interessant met een presentatie van Dr. Tom Luyten, docent en onderzoeker en creative director bij Qeske. Hij nam ons mee in zijn zoektocht van esthetiek en menselijkheid in de technologie. Hij presenteerde aan de hand van talloze voorbeelden hoe design innovatieve oplossingen in de zorg kan realiseren, zoals een digitaal raam voor demente bejaarden. Ook schetste hij hoe digitalisering in de kunst wordt toegepast. Momenteel is Tom Luyten bezig met een project bij mijn organisatie met als doel de administratieve werkdruk te verlagen door digitale oplossingen in de werkomgeving te integreren. Volgende week presenteert hij de resultaten. Misschien krijg ik nog opruimtips.