Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jolanda Rikers – Laat ze maar rennen

Jolanda Rikers is bezig met het redesignen van haar locaties. In haar zoektocht stuitte ze op een filmpje van een Japans kindcentrum zonder muren en waar de bomen letterlijk tot in de groepsruimte groeien.

Onlangs zag ik een zeer inspirerend filmpje van Takaharu Tezuka. Misschien ken je het wel al, wat het is al van 2014, maar blijkbaar had ik het nog niet eerder gezien. Het gaat om een kindcentrum in Japan zonder muren. En dat terwijl we kinderen aan zo min mogelijke gevaren willen bloot stellen. Toch zullen ze soms moeten vallen en zich pijn moeten doen, aldus Tezuka. We zouden kinderen dan ook niet te veel moeten beheersen en beschermen. Aan de andere kant moeten we kinderen leren om met gevaar om te gaan, door het enigszins te doseren. Daarvan leren ze namelijk hoe ze kunnen leven in deze wereld. Laat ze lekker buiten spelen.

‘Dit kindcentrum beweert dat deze rumoerige omgeving zelfs de concentratie vaardigheden van kinderen bevordert’

In dit filmpje is de buitenruimte op het dak van het gebouw gerealiseerd. Daarnaast staan bomen in de klaslokalen, die zo naar buiten groeien. Er zitten soms wel 40 kinderen tegelijk in de boom, die er ook uit kunnen vallen. Niet op de grond maar in een net. Ze laten kinderen vrij om de veiligheid van hun omgeving zelf verkennen. De open ruimte bevordert ook de sociale interactie van kinderen. Er is ook een akoestische barrière. Kinderen rennen van binnen naar buiten. Er zijn geen beperkingen. Als je kinderen in een kleine en rustige ruimte zet, kunnen ze hiervan nerveus worden.

Dit kindcentrum beweert dat deze rumoerige omgeving zelfs de concentratie vaardigheden van kinderen bevordert. Kinderen kunnen als een ware atleet onvermoeid blijven rennen tot wel 5 km per dag. Amerikaanse kinderen bewegen gemiddeld maar 4 tot 7 minuten per dag in de buitenruimte. Ik vermoed dat dit in Nederland wel wat meer is, maar ik weet ook dat het een heel gedoe is om alle peuters in hun jasjes te krijgen voordat we naar buiten kunnen. En dan moet het natuurlijk niet regenen.

Ik ben momenteel binnen mijn organisatie bezig met het formuleren van een nieuwe strategie en het redesignen van locaties. Ook nemen we deel aan diverse ver- en nieuwbouwprojecten. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als we zo’n innovatieve open space voor kinderen zouden kunnen realiseren.


Een nieuwsbericht over honderdduizenden kinderen die in armoede opgroeien, zette Jolanda aan het denken. Want heeft de kinderopvang en het peuterwerk niet al de contacten met ouders? En wordt er op dit vlak wel voldoende samengewerkt met het onderwijs? Lees Jolanda’s vorige blog


 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.