Op ons kantoor in Deventer verkennen we samen de verschillen en overeenkomsten tussen Deventer en Bonaire. En wat bijzonder: we werken allen in een Nederlandse gemeente. Zo hemelsbreed als onze culturen verschillen – het rustige eiland Bonaire versus de arbeidersstad Deventer – zo frappant blijken de overeenkomsten.
Gedeelde passie
Zowel in Deventer als op Bonaire werken we met een enorme passie voor de kinderen, de gezinnen en de vraagstukken die we in de samenleving zien. We staan voor dezelfde uitdagingen. In Deventer lijkt alles om de hoek. Praktisch, spullen voor locaties, maar ook contacten in het werkveld, bijvoorbeeld met opdrachtgevers. Leven op een eiland brengt meer afstand en afhankelijkheid met zich mee. Spullen moeten vaak van ver komen, opdrachtgevers zitten fysiek een heel eind verderop.
Zo heeft in Deventer de gemeente de regie op de Jeugdwet en de Wmo, op Bonaire ligt dit bij het ministerie van VWS. Dat is niet naast de deur. In Deventer kunnen we daarom snel schakelen, op Bonaire is het continu schakelen met een ministerie op afstand. Dat vraagt ‘ondernemerschap’ en – nog meer dan in Deventer – lef om voor de troepen uit te lopen. Dat ondernemerschap en lef tonen, herkennen we allebei. Net als in het inzetten van ‘passie-uren’; uren die je wel werkt, maar niet betaald krijgt.
VVE voor iedereen
’s Middags bezoeken we onze locatie Sam&pluk. In de kern verschilt kinderopvang op Bonaire niet veel van kinderopvang in Deventer. Maar in Deventer werken we graag met plannen, methodieken en procedures. Onze collega’s op Bonaire zijn onder de indruk van hoe het gestructureerd en thematisch werken terugkomt in onze inrichting! Geïnspireerd door onze Nederlandse aanpak, verlaten ze met concrete verbouwplannen voor de eigen locaties, ons pand.
Wij vinden het weer prachtig te horen dat op Bonaire ieder kind voor VVE in aanmerking komt. De dagen zijn langer dan in Nederland. Kinderen krijgen vijf dagdelen, worden gewassen en gaan schoon, én na een warme maaltijd, naar huis. Omdat er minder budget is op Bonaire, nemen veel pedagogisch medewerkers spullen mee van huis. Daarnaast kost aanlevering overzee gewoon veel tijd. Tenslotte kent kinderopvang op Bonaire geen staf; medewerkers en de directeur doen samen wat er nodig is.
‘We delen gepassioneerd kennis en ervaringen ondanks de oceaan die ons scheidt’
Elkaars werk verrijken
In mijn vorige blog schreef ik over de waarde en het belang van goede werkrelaties. Dat (soms) ondefinieerbare waardoor we zeggen ‘het klikt’. Tijdens deze ontmoeting hebben we dat allemaal ervaren! We delen gepassioneerd kennis en ervaringen ondanks de oceaan die ons scheidt. Onze collega’s van Bonaire gaan dan ook veel later naar huis dan gepland. Eén ding staat vast: er komt een vervolg want we willen graag van elkaar leren. We besluiten samen een digitaal leerplatform op te zetten. In de toekomst kunnen we hier ‘leercirkels’ (bij de leervraag is de aanleiding niet een probleem maar de persoonlijke ontwikkeling) aan hangen. En het ultieme idee is om ook fysiek met elkaar mee te gaan draaien, zodat collega’s elkaars werk ter plekke kunnen verrijken.
Ik houd jullie graag op de hoogte van dit spannende vervolg!
