Onder de blog met als thema Triple P PECE (Positief Opvoeden Kinderopvang) staat: ‘Ik hou ontzettend veel van de kinderen! Er zijn wel wat verschillen. Hoe kan ik mijn collega’s ook zo ver krijgen van alle kinderen te houden?’
Als ik de vraag goed begrijp, wordt er bedoeld dat van het ene kind gemakkelijker te houden is dan van het andere. Het ene kind is toegankelijker dan het andere, soms is een kind alleen maar stug en vervelend, alleen maar boos en geïrriteerd. Hoe houd je van álle kinderen?
Ik heb deze vraag voorgelegd aan enkele pedagogisch medewerkers van peuteropvang Heerlen. ‘Enthousiaste en doorgewinterde pedagogisch medewerkers’, zoals ze laatst door de HKZ-inspecteur na een pittige controle werden genoemd. En dat klopt helemaal. Ze hebben de nodige opleidingen en aanvullende scholing gevolgd. En, misschien nog wel het allerbelangrijkste, ze beschikken over heel veel ervaring, op verschillende vlakken.
Ik legde de vraag voor aan Jolanda Vizzarri, dit jaar 21 jaar werkzaam bij peuteropvang Heerlen. Een pedagogisch medewerker met de nodige ervaring, ook in de wijken waar de ontwikkeling van peuters meer aandacht vraagt. Zij gaf ook het antwoord ‘Houd van die kinderen’ op de vraag: ‘Wat is het allerbelangrijkste in het werk binnen de peuteropvang’, van professor Fukkink, bijzonder hoogleraar kinderopvang en educatieve voorzieningen voor het jonge kind aan de Universiteit van Amsterdam.
Jolanda over de vraag hoe je van álle kinderen kunt houden: ‘Kinderen zijn een open boek en wij als pedagogisch medewerkers mogen eraan meewerken om de bladzijdes te vullen. Alle kinderen willen een knuffel of aandacht. En alle kinderen uiten dat op een andere manier, positief, maar ook negatief. Zelfs dat laatste heeft zijn charmes. Welke visie je daar als pedagogisch medewerker op hebt, is voor iedereen verschillend. Belangrijk is dat je in ieder geval open staat om van al die verschillende kinderen te houden. Je kunt proberen je collega’s te laten zien hoe uniek ieder kind is in alle fases van zijn of haar ontwikkeling.’
‘Dat gedrag is er niet zomaar. Er is een reden voor.’
Miny den Brok mocht na twintig jaar met pensioen, maar werkt door. Zelf noemt ze het haar nieuwe carrière, als gepensioneerd pedagogisch medewerker. Waarom ze dat doet? Omdat ze van de peuters houdt. ‘Ze zijn mijn arbeidsvitaminen’, zegt Miny. Op de vraag onder de blog over PECE is haar antwoord kort en duidelijk: ‘In elk kind zit iets positiefs, kinderen doen niet zomaar iets. Daar gaat meestal iets aan vooraf.’
Hoe Miny dat aanpakt? ‘Als ik bij een kind bijvoorbeeld een bepaald, vaak ongewenst, gedrag constateer, ga ik het kindje observeren. Dat advies geef ik ook aan mijn collega’s als ze iets zien bij een peuter dat vragen oproept. Ga eens na wanneer het kind zich zo gedraagt, wanneer het gedrag zich herhaalt en wat daaraan voorafging? Dat gedrag is er niet zomaar. Er is een reden voor. En als je die reden kunt achterhalen, beoordeel je een kind heel anders. Dan kun je van het kind houden. Van alle kinderen, want ieder kind heeft zo’n verhaal!’
Een mooi voornemen voor dit nieuwe jaar en voor de rest van ons leven. Dat we de kinderen, maar ook onze collega’s op deze manier gaan benaderen. Dan zal de wereld er zeker weten vriendelijker uitzien!
