Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Ingrid van den Bunder – Geen punt, maar een komma

Wat is het jaar voorbijgevlogen. Volgens mij zeg ik dat ieder jaar. En het lijkt ook wel alsof het ieder jaar sneller gaat. Ik denk terug, graaf in de dagen, weken en maanden die achter ons liggen...
blog-ingrid-van-den-bunder-herinneringen
Ingrid van den Bunder

Er was blijdschap, verdriet, ontroering, afscheid, er waren de peuters, hun ouders/verzorgers, hun grootouders, collega’s, pedagogisch medewerkers, stagiaires, vrijwilligers, medewerkers van organisaties waar we nauw mee samenwerken, de gemeente, bouwplannen, renovatiewerkzaamheden, nieuw logo, nieuwe website en eigenlijk ben ik er nog niet. Want als ik begin te graven komt de ene na de andere herinnering aan het afgelopen jaar boven.

De burgemeester las voor tijdens het Voorleesontbijt

Het jaar begon met ons Voorleesontbijt. Onze burgemeester, wethouders en raadsleden lazen voor en ontbeten mee in een van onze peuteropvanglocaties. Altijd een gezellig moment, maar ook een moment waarop we gezien worden en het belangrijke werk van de pedagogisch medewerkers aandacht krijgt.

Ook werd afgelopen jaar ons vijfde Pim en Poes-boekje ‘Pim & poes en d’r lachende eëzel’ gepresenteerd. Een initiatief van Peuteropvang Heerlen, dat dit keer tot stand kwam in samenwerking met dialectvereniging Veldeke Krink Heële & Umsjtrieëke die onder andere het verhaal in het Heerlens dialect vertaalde.

Onze peuter4daagse hakte ons jaar doormidden. Opnieuw gingen juffen, peuters, ouders en grootouders op pad en liepen ze iedere dag de aanbevolen vijftien minuten. Maar nog vaker liepen ze langer. Eindelijk konden we ook weer een eindfeest houden.

Met trots presenteerde we na de zomervakantie ons nieuwe logo, de website en naamborden. Tijdens onze tweede studiedag hield hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder een indrukwekkende lezing over myeline, dat een beschermende laag vormt rondom onze zenuwbanen. En dat ervoor zorgt dat signalen vanuit onze hersenen (snel) worden doorgegeven. Die signalen brengen alle processen in het menselijk lichaam op gang. Die processen kunnen gestimuleerd worden, door positieve en liefdevolle aandacht, gezond leven, regelmatig bewegen. Zo’n belangrijke taak voor onze organisaties.

‘In januari gaan we gewoon weer door met waar we mee bezig zijn’

Op de valreep waren en nog televisieopnames door de KRO-NCRV voor het programma Pointer, dat op 15 januari wordt uitgezonden. Thema van de uitzending is laaggeletterdheid. Eigenlijk wilde de redactie van het programma opnames maken in een basisschool. Maar die ondersteuning in de taalontwikkeling begint natuurlijk al veel eerder, namelijk bij ons in de peuteropvang.

Ondertussen was er het personeelstekort, maar werden er allerlei oplossingen bedacht om de locaties zo min mogelijk te hoeven sluiten, werd er voorgelezen, geknutseld, buiten gespeeld, fruit gegeten, de ontwikkeling van de peuters in de gaten gehouden, ondersteund daar waar nodig, kwam de logopedist op bezoek, vond er ondersteuning plaats vanuit JENS (biedt preventieve en ambulante jeugdhulp in de gemeenten Heerlen, Landgraaf en Voerendaal), volgden de pedagogisch medewerkers workshops en cursussen over voorlezen, VVE, enzovoorts, maar bijvoorbeeld ook een fotografiecursus en ontmoetten ouders elkaar tijdens de VVE-Thuis bijeenkomsten.

Ook gingen we van start met de pilot PECE, Positive Early Childhood Education (in Nederland: Positief Opvoeden Kinderopvang). De eerste workshop is al geweest en ook de positieve verandering is al merkbaar. Daarover volgend jaar meer!

Langzaam ga ik een punt achter deze blog en dit jaar zetten. Nee, geen punt, maar een komma. Want in januari gaan we gewoon weer door met waar we mee bezig zijn. Ik wil jullie bedanken voor het lezen en reageren, voor jullie werk in kinder- en peuteropvang, voor jullie liefde voor het jonge kind. Voor het nieuwe jaar wens ik ons allemaal veel gezondheid, enthousiasme, inspiratie, liefde voor het kind, een open blik en respect toe. We lezen elkaar weer in het nieuwe jaar!

Ruim een maand geleden werd ik oma. En wat ik nooit had kunnen bedenken, gebeurde toch. Mijn telefoon staat vol foto’s en het liefst laat ik iedereen die ik tegenkom een foto van onze prachtige kleindochter zien. Ik doe het niet. Niet bij iedereen tenminste. Maar het kost moeite. Alle clichés rondom het oma worden zijn waar. Zo’n kleintje zet je leven op de kop. Lees de vorige blog van Ingrid

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.