Dagelijks zie en hoor ik gastouders. Vrouwen, voornamelijk vrouwen, die hun eigen bedrijf runnen. Kinderen liefdevol opvangen, het opgeven van privacy, het aansluiten bij de
individuele behoefte. Maar ook oog houden voor het belang van de de groep.

Differentiëren, verzorgen, werkelijk aandacht of juist uitgestelde aandacht bieden. Creatieve activiteiten, liedjes en dansen zoeken. Het organiseren van thema’s, uitstapjes waarbij geschipperd wordt om zo flexibel mogelijk qua uren te blijven. In gesprek gaan met ouders. Nieuwsbrieven maken. Een eigen visie en beleidsplan opstellen. Een marketingstrategie, naam en logo bedenken. Salesgesprekken en een boekhouding voeren. EHBO cursussen volgen. In gesprek gaan met gastouderbureaus en GGD-medewerkers. En dat doen ze voornamelijk in hun uppie. Als bemiddelingsmedewerker poog ik te coachen. Maar deze dames trekken de kar.

Hulde.

‘Waarom zou je gastouderopvang met een kinderdagverblijf willen vergelijken? Het is een ander product.’

Uit onderzoek blijkt dat 73% van de gastouders hoger geschoold is dan de minimum MBO2 eis. Dagelijks zie en hoor ik gastouders. Een gastouder? Een intelligente zelfstandig ondernemer die vol passie precies weet welke weg ze bewandelt. Je kunt je dus wel voorstellen dat mijn mond open valt als uit de mond van een gastouder zélf op droge toon verondersteld wordt dat échte kinderopvang het kinderdagverblijf is.

Waarom zou je gastouderopvang met een kinderdagverblijf willen vergelijken? Het is een ander product. Met beide voors en tegens. Verschil is dat de grote jongens van het kinderdagverblijfmanagement strak in pak vertellen dat wat zij doen fantastisch is. En als je dat hard roept hoort iedereen dat. Begint een goed begin niet bij jezelf? Kom uit die slachtofferrol, gastouder. Sta op. Met schouders naar achter en kin omhoog. Ga achter jezelf en je beroep staan. Haal adem en roep het dan heel hard!