Sinds vijf weken bieden wij één dag in de week opvang aan kinderen uit Oekraïne die hier in onze gemeente verblijven. Een soort van speelochtend met het accent op spelen! Even geen hoofd vol van herinneringen, van dagen slapen op het treinstation, van een vader die moet vechten in Oekraïne terwijl hij normaal gesproken naar kantoor ging. Geen angst wanneer er een vliegtuig overvliegt in de nacht en geen angst voor de sirenes.
Littekens zichtbaar
Maar de littekens zijn zichtbaar wanneer er hier een vliegtuig overvliegt of de maandelijkse sirene afgaat. Wij willen de kinderen hier gewoon laten spelen, kind laten zijn en weghouden van al die shit. Een kind met zoveel ‘antennes’ voelt heus wel dat zijn moeder zich dagelijks zorgen maakt om de situatie in haar land waar haar man is en waar haar familie verblijft. Dat haar huis er mogelijk niet meer staat is ondergeschikt aan al die andere angsten.
Geen bericht is goed bericht?
Ik durf amper de vraag te stellen hoe het gaat uit angst dat ik mensen wederom laat huilen. Maar niet vragen is géén optie.
‘Hoe gaat het met je, ben je bang?’
Uiteraard is ze bang, ze huilt, ze is verschrikkelijk ongerust, ze weet het niet meer. ‘Geen bericht is goed bericht toch?’, zegt ze.
Ik weet niet wat ik antwoorden moet. Ik kan haar alleen maar troosten.
Alles uit de kast
Ik vind dat wij in de kinderopvang een taak hebben om deze kinderen een glimlach te geven. Al is het maar voor een paar uurtjes in de week. We hebben onze medewerkers gevraagd zich vrijwillig aan te bieden voor deze activiteit en daar hebben velen zich voor ingezet. Vandaag zijn we wederom open om de kinderen te laten spelen, lachen en zingen. We moeten puzzelen en alles uit de kast halen om dit te organiseren door ziekte onder het personeel. En heel veel organisaties willen van alles organiseren maar hebben sowieso al een groot personeelstekort. Doe wat je kunt!
‘Onder de noemer ‘gratis’ en ‘activiteit’ kan heel veel. Doe het samen met je gemeente, met het buurthuis of met andere partijen.’
Doe het samen
Onder de noemer ‘gratis’ en ‘activiteit’ kan heel veel. Doe het samen met je gemeente, met het buurthuis of met andere partijen. Ons cultureel centrum ondersteunt ons met vrijwilligers en vandaag komt zelfs iemand die een beetje Oekraïens spreekt en kan vertalen wat de kinderen zeggen. Een MT-lid en een BBL-medewerker zijn vandaag de begeleiders van de groep en gaan met de kinderen knutselen en geven de ouders een kop koffie of thee en proberen ‘zoiets als een gesprek’ te voeren met de moeders.
Kinderen opvangen
Vanaf deze week gaan kinderen vanaf 4 jaar met bussen naar een stad hier verderop waar onderwijs wordt gegeven. Kinderen vanaf 2 jaar mogen daar ook heen, maar dat vinden de moeders heel lastig: kinderen van 2 meegeven in een bus vol onbekenden. Daarom hebben wij, in overleg met de gemeente, gezocht naar een oplossing voor kinderen van 0 tot 4 jaar. Vanaf volgende week vangen we een aantal kinderen op voor twee ochtenden per week in de reguliere groep. Als ‘gastkinderen’ en met voorkeur twee Oekraïense kinderen samen in één groep. Dan hebben ze steun aan elkaar en spreken ze dezelfde taal. Maar kinderen ‘spreken honderd talen’ en met handen, voeten, pictogrammen, kom je heel ver.
Ik ben blij dat we dit voor deze kinderen kunnen doen en nog veel blijer dat onze medewerkers zich hiervoor willen inzetten. Want ‘wat er ook speelt in een land, laten het vooral de kinderen zijn’. (Loesje)
