Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Blog Crystal Hassell – Overcontrole

De moeder houdt mij met arendsogen in de gaten als ik haar kind verschoon, de vader verhoort mij autoritair over mijn kennis over kinderziekten, de moeder laat mij in niet mis te verstande woorden weten dat mijn ketting niet meer kan omdat die haar zoon mogelijk pijn zou kunnen doen, de vader die … en ga zo maar door.

Sommige ouders valt het de eerste paar keer zwaar om hun kind toe te vertrouwen aan de kinderopvang. En bij sommige van die ouders uit zich dat in overcontrole naar pedagogisch medewerkers toe.

Mijn eerste werkdag op de locatie waar ik nu werk, was tevens ook de eerste dag van dit kinderdagverblijf. De ruimte is kindvriendelijk, voldoet aan de strengste veiligheidsnormen en een kunstenaar heeft het kleurrijke behang speciaal ontworpen voor ons. Al het meubilair en het speelgoed hebben zorgvuldig een plek gekregen. Nadat we de ouders en alle nieuwsgierige mensen (collega’s van de BSO, collega’s van andere vestigingen en collega’s van de basisschool waar wij bij in zijn getrokken) hebben uitgezwaaid, blijf ik met de kinderen -twee destijds!- alleen achter. Terwijl de deur achter de laatste bezoeker dichtvalt, verandert de vrolijke kindvriendelijke ruimte plots in een plek vol gevaren. Als in een slechte horrorfilm is er een grauwe filter over het beeld geplaatst, de punten van de tafel lijken opeens dodelijk scherp ondanks dat ze afgerond zijn, het klimtoestel lonkt hen de levensgevaarlijke hoogte in, ondanks dat het voldoet aan de strikte veiligheidsvoorschriften.

‘Pijn is nou eenmaal niet altijd onvermijdelijk en misschien is het ook wel niet wenselijk om alle pijn te vermijden’

De kinderen lopen onschuldig rond. Terwijl ik hen nauwlettend in de gaten houd, speelt er een grimmig muziekje en een voice-over in mijn hoofd: “Wat als we het speelgoed niet goed genoeg gescand hebben en er toch iets in een oor of in een neusgat past? Wat als ik ook maar een nanoseconde mijn aandacht van hen afneem en een kind zich bezeert of erger nog zwaar gewond raakt? Wat als ik een kind uit bed haal en het ademt niet meer?” Terwijl ik een van de twee kinderen verschoon op de commode zie ik in gedachte hoe hij probeert te rollen, maar ik net niet bedacht ben op zijn beweging, hij uit mijn vingers glipt en te pletter valt op de grond.

Inmiddels werk ik al een tijdje in de kinderopvang en heb ik vertrouwen gekregen in mezelf als pedagogisch medewerker, in de ruimte en in ons speelgoed. Als een kind zich bezeert, heb ik geen slapeloze nacht meer. Pijn is nou eenmaal niet altijd onvermijdelijk en misschien is het ook wel niet wenselijk om alle pijn te vermijden. Als een nieuwe ouder nu kritisch over mijn schouder meekijkt of mij zelfs afsnauwt, vat ik het niet meer persoonlijk op. Als geen ander snap ik dat zij door deze fase moeten. Tot nu toe hebben gelukkig alle overbezorgde ouders vertrouwen gekregen in ons en in het leerproces van hun kinderen. Leren doen we door vallen en opstaan. Helaas hoort daar ook af en toe een blauwe plek bij, maar daar hoeven we niet perse bang voor te zijn, dat gaat vanzelf wel weer over.


Dit is de tweede blog van Crystal. Haar eerste blog ging over kinderlijke dromen en of  het erg is dat je daar als volwassene jaren later alsnog een gehoor aan geeft. Lees deze blog hier


 

1 REACTIE

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.