Door storm Eunice is de 3-daagse Aandachtsfunctionaris-training in Utrecht voor een kinderopvangorganisatie eerder afgerond dan de bedoeling was. Na een hele inspirerende ochtend met de trainingsacteur zat iedereen nog vol adrenaline en wilden de verdieping van wat deze training voor hun organisatie had gedaan met de groep delen.
Maar ja ‘Veiligheid voor elkaar’ is zeker net zo belangrijk als deze ook belangrijke afronding, dus is de groep rond 14.00 uur naar huis gegaan. Ik heb eind maart een extra ochtend met ze afgesproken.
De kinderopvangorganisatie had aarzelend de Aandachtsfunctionaris-training aangevraagd, omdat zij eigenlijk dacht dat de meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling al goed op de kaart stond. Toen een stagiaire op een van de kinderdagverblijflocaties vroeg of er een vertrouwenspersoon aanwezig was of wie ze kon bellen, bleek dat ze het antwoord schuldig moest blijven. ‘Je kan altijd naar de leidinggevende of naar de locatiemanager’, werd er gezegd. En dat was nou net het probleem, ze was al naar deze personen geweest en haar probleem werd bij beiden niet serieus genomen.
‘Op elk kinderdagverblijf gebeurt weleens wat en daar kan je maar beter aan wennen’, werd er gezegd. Deze stagiaire heeft dat met haar opleiding besproken en zo ging een balletje rollen. De stagiaire benoemde een onveilige bedrijfscultuur waarbij ze telkens grensoverschrijdend gedrag ervoer, waar ze echt niet van kon slapen. Hoe kan je dit nou benoemen, terwijl je juist van deze collega’s moest leren? De opleiding heeft de stagebezoeken aan deze locatie geïntensiveerd en moest toegeven dat de stagiaire gelijk had.
‘Gelukkig heeft de opleiding in plaats van deze stageplek af te stoten, contact gezocht met het management’
Gelukkig heeft de opleiding in plaats van deze stageplek af te stoten, contact gezocht met het management. Er werd geschrokken gereageerd en na goed overleg werd er besloten dat de leidinggevende van alle locaties, en dat zijn er acht, moest gaan nadenken over hoe ze nog meer veiligheid kon bieden aan de collega’s en de groep.
Het besluit dat werd genomen was om ten eerste externe vertrouwenspersonen aan te stellen, en ten tweede dat de meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling nog veel beter en veel serieuzer op de locaties moest worden geïmplementeerd dan nu het geval was.
Dankjewel, dappere stagiaire, voor het signaleren en bespreekbaar maken van een onveilige omgeving waarin de kinderen moesten spelen. Twee kinderopvangmedewerkers konden ondanks de krappe arbeidsmarkt niet bij deze organisatie blijven. De andere medewerkers waren opgelucht dat ook hun werkplek veiliger werd en dat deze vorm van bedrijfscultuur niet meer als normaal werd gezien.
Eind maart wordt er nogmaals geëvalueerd en de externe vertrouwenspersonen voorgesteld aan de medewerkers. Ouders hebben soms geen idee waar ze de kinderen achterlaten. Bij het uitzoeken welke externe vertrouwenspersoon past bij welke locatie ben ik nog steeds betrokken en zelfs tijdelijk aangesteld als een van de externe vertrouwenspersonen. Wat een eer!
Tijdens de ZOOM-bijscholing werd gevraagd of je een kindje van 3 jaar wel serieus kan nemen als hij wat over thuis vertelt. Het jongetje had al een paar keer tijdens het naar bed brengen gezegd: “Mama huilt als m’n papa tegen haar schreeuwt en dat vind ik zo zielig voor mama.’’ Maar ja, kinderen vertellen weleens vaker wat, toch? Lees de vorige blog van Bennita
Such a superb article by ideas creators seo