Helaas is door Covid de bijscholing opgeschoven en nu besloten, januari 2022, dat de bijscholing dan maar online moest worden gedaan, met ZOOM. En dat was voor alle 10 de deelneemsters een eyeopener. Wat ging dat goed en wat leuk dat je iedereen zo kan aankijken en de gebruikte video’s en andere lesstof kwam juist heel goed binnen. Dat hadden ze eigenlijk niet verwacht.
Tijdens deze ZOOM-bijscholing werd er gevraagd of je een kindje van 3 jaar wel serieus kan nemen als hij wat over thuis vertelt. En toen ik hierover door vroeg, bleek dat ze allemaal op de hoogte waren dat een jongetje al een paar keer tijdens het naar bed brengen had gezegd: “Mama huilt als m’n papa tegen haar schreeuwt en dat vind ik zo zielig voor mama.’’ Maar ja, kinderen vertellen weleens vaker wat, toch?
Aangezien we met de bijscholing van de meldcode bezig waren vertelde ik dat dit ook een discloser is en dat je daar dus echt wel serieus mee om moet gaan. De groep was verbaasd en regeerde klassiek “Nou ja, die moeder zien we bijna elke dag en daar is echt niets mee aan de hand hoor. En papa brengt de kleine man ook best vaak en dat is zo’n lieverd. Nee, niks mis met dat gezin.’’
De aandachtsfunctionaris van het kinderdagverblijf deed ook mee met de ZOOM-bijscholing en hoorde dit voor het eerst en was best geschrokken. Ze vroeg aan de pm’rs of er al een gesprekje was geweest met bijvoorbeeld mama, om aan haar te vertellen wat de pm’ers van haar zoontje hadden gehoord. Nee, dat bleek niet het geval. En omdat ook de mentor van dat jongentje die week in quarantaine zat wilde ze pas iets gaan doen totdat die er weer was.
‘De uiteindelijke conclusie: praten! We moeten gaan praten met mama’
En de vraag kwam ook: ‘Maar wat zeg je dan tegen mama?’
We gingen even oefenen en toen kwam de conclusie dat je ‘gewoon’ moet zeggen wat je gehoord hebt, zo letterlijk mogelijk. En dan afwachten wat mama gaat zeggen. De meest uiteenlopende scenario’s werden bedacht als uitkomsten van dat gesprek. Bijvoorbeeld dat ze wel vaker ruzie hebben maar dat ze niet wist dat zoonlief dat zo erg vond. Of dat het inderdaad 1 x was gebeurd en dat ze er alles aan had gedaan om d’r zoontje uit te leggen dat dit ook bij grote mensen kan gebeuren maar dat papa meestal heel lief is.
En zo kwamen er vele mogelijke situaties langs. Met de uiteindelijke conclusie: praten! We moeten gaan praten met mama. En pas daarna kunnen we de uitspraak van die kleine jongen gaan wegen (stap 4 van de meldcode).
De aandachtsfunctionaris was blij dat ze deze bijeenkomst had meegedaan, want ze had eigenlijk gedacht dat dit niet meer nodig was. Ze had de training tot aandachtsfunctionaris in oktober bij me gevolgd en goed geïmplementeerd, dacht ze, in dit kinderdagverblijf.
Volgende week belt de eigenaar van dit kinderdagverblijf me op, nadat ze het gesprek met mama heeft gevoerd en maken we een afspraak voor de volgende bijscholing. Hopelijk in 2023 weer op de locatie!