Ik denk dat het apart zetten en daarmee bedoel ik niet afgezonderd maar iets verder weg van de rest van de kinderen helemaal niet zo’n slecht idee is. Niet om het kind zijn of haar gedrag te overdenken maar om het kind uit de situatie te halen.
Wanneer een kind, denk aan bv. een peuter of kleuter een driftbui krijgt dan is dat enorm heftig vooral ook voor de kinderen in de directe omgeving.
Het pedagogisch verantwoord onderzoeken waar het gedrag vandaan komt, daar ga je bij peuters en kleuters niet achter komen. In veel gevallen wordt er na de driftbui niet meer over gepraat omdat het dan simpelweg voor hun niet meer belangrijk is.
Daarnaast vraag ik me af in hoeverre je uitingen als schreeuwen, schelden en schoppen ruimte moet bieden? Want wanneer je het kenmerkt als een “driftbui” moet je het kind de ruimte bieden maar eigenlijk wil je toch ook duidelijke grenzen stellen?