Toen ik de overstap maakte van het bedrijfsleven naar de kinderopvang deed ik dat omdat ik met kinderen wilde werken, in een omgeving waar alles in het teken zou staan van de ontwikkeling van de baby en het kind. Het is iets magisch: de ontwikkeling van een baby en een kind. Hoe karaktertjes zich vormen en hoe ze reageren op ons. Hun blijdschap, hun verdriet, hun levenslust, hun wil om te ontdekken, nog helemaal vrij zijnd van de conventies.
Het
Ach ja. Een beetje kort door de bocht denk ik. Misschien een gevoel als econoom? Het is niet alleen de investeerder. Alles draait om geld helaas. Misschien moet je bijv. ook eens duiken in het onderwijs. Geen investeerders maar ook daar zouden ze best wat meer geld kunnen gebruiken om groepen kleiner te kunnen maken en kinderen aan boord te kunnen houden die net iets meer vragen. (En de werkdruk in het onderwijs hoef ik niet eens te benoemen toch?) Maar ook dat zit er vaak niet in omdat we uiteindelijk allemaal te maken hebben met financiële grenzen. Of het nu investeerders zijn of een overheid.