Als je langer in de kinderopvang werkt, zijn er zoveel kinderen ‘door je handen’ gegaan. Elk kind met een eigen verhaal. Van sommige kinderen blijft het verhaal nog lang in je hoofd hangen. Misschien vraag je je af: wat zou er van dit kind geworden zijn? Hebben we het wel goed gedaan? Vragen waar je meestal geen antwoord op krijgt. Bij het lezen van deze verhalen herken je misschien iets van je eigen ervaringen. In dit nummer: het verhaal van Roelof (niet zijn echte naam)

Pedagoog Inge van Rijn deelt ieder nummer een gesprek dat zij met een pedagogisch medewerker voerde. Deze maand: ‘Geen media in mijn groep.’

De meeste kinderen spelen graag samen. Maar er zijn ook altijd eenlingen, of kinderen die het anders willen. Hoe ga je hier als pm’er mee om? ‘Volwassenen zijn geneigd het gedrag van een eenling te problematiseren.’

Zijn echte prentenboeken beter dan digitale prentenboeken? Dat is eigenlijk geen goede vraag, want het gaat om twee verschillende dingen. Ze hebben allebei hun eigen mogelijkheden én hun eigen beperkingen

Oppersprokkelaar, wordt ze ook wel genoemd. Overal haalt Marijke Kakes materialen vandaan om te gebruiken in ‘haar’ natuur-bso Wiedewei Buitengewoon. Kinderen kunnen op ontdekkingstocht, komen tot rust en leren zichzelf kennen. ‘Ik hoop dat kinderen thuis zeggen dat ze geen betegelde tuin meer willen hebben, maar een stukje groen.’

In Mijn Locatie praten kinderopvangprofessionals over hun locatie en waar ze trots op zijn. Tijdens de corona-crisis blijkt nog meer hoe betrokken medewerkers zijn bij de kinderen, vertelt Jeroen Kistemaker (47). Hij werkt 2 dagen als ICT’er bij Kindercentrum Watergraafsmeer en 3 dagen als coördinator bso/ pedagogisch medewerker/coach bij Stichting Kinderopvang Waterland in Monnickendam. Normaal vangt de organisatie zo’n 700 kinderen op, nu is het uitsluitend crisisopvang.

Ik Registreren Wil je dit artikel lezen? Maak gratis een account aan en lees 2 artikelen gratis per maand Al een account of abonnement? Log dan inDit veld is verborgen bij het bekijken van het formulierWat is je voornaam?*Wat is je e-mailadres?** Kies je wachtwoord**Kies je functie*Kies je functie*Adviseur/consultantBeleidsmedewerker/beleidsadviseurCasemanagerDirecteurDocentEigenaar/stafmedewerker gastouderbureauGastouderInstructeur/trainerJuristKwaliteitsmedewerkerLid raad van bestuurLid raad van […]

Kinderen gillen graag. In het vuur van het spel, uit frustratie of gewoon omdat het zo leuk is dat je zoveel geluid kan produceren. Dat levert stress op, niet alleen bij andere kinderen, maar ook bij pedagogisch medewerkers. Gelukkig is er iets aan te doen: verander het gedrag én de akoestiek in de ruimte. Een goed geluidklimaat zorgt ervoor dat iedereen zich prettiger voelt.

21ste-eeuwse vaardigheden, zo noemen we de tien vaardigheden die belangrijk zijn om goed te functioneren in de maatschappij van vandaag. Voor kinderen, maar ook voor jezelf en voor je collega’s. In het vorige nummer namen we communiceren, samenwerken en zelfregulering onder de loep. Dit is de laatste aflevering van deze serie: over digitale vaardigheden.

Als kleuter van vier ving ik van een paar volwassenen die op het schoolplein stonden per toeval op dat er iets gebeurd was die nacht. Er was ingebroken, in mijn groep. Inbraak… gebroken ramen, spullen gestolen, politie! Deze woorden en de toon waarop ze werden uitgesproken waren al voldoende: ze riepen een onheilspellend gevoel op; een mengeling van onrust en angst. Het was voor het eerst in m’n leven dat ik dit zo bewust ervaarde. Je radar als kind is nog zo scherp afgesteld dat je alleen door het gedrag van de volwassenen in je buurt al voelt dat er iets in de lucht hangt. Zelfs nog voordat ze ook maar iets zeggen.