Job en Zvezdana vertellen hun verhaal in de Groene Amsterdammer. Ze zijn bezorgd, want hun kind heeft verhoging, en ze willen graag weten of hij het virus heeft overgenomen van de zoon van de besmette moeder uit Diemen, die op dezelfde vestiging van kinderdagverblijf Compananny zit. Maar een test wordt niet uitgevoerd. De GGD-artsen weigeren dit omdat de test eigenlijk zinloos zou zijn en alleen ‘bedoeld is om onrust weg te nemen’.

Binnen blijven

Intussen wordt het jongetje zieker en besluiten de ouders voor de zekerheid binnen te blijven, omdat zij anderen niet willen besmetten. Na een paar dagen krijgen ze bericht van de huisarts dat hun zoon toch wordt getest. Dit bericht blijkt echter op een misverstand te berusten, en de test gaat toch niet door. Dit tot boosheid van de ouders, die graag zekerheid willen. ‘Waarom doen jullie zo moeilijk over een simpele test?’

Kwetsbare ouders

De uitleg: ‘We hebben beperkte capaciteit en kunnen alleen de personen testen naar wie de sterkste verdenking uitgaat.’ Job en Zvezdana vertellen dat ze kwetsbare ouders in hun omgeving hebben, en dat ze nu niet bij een overgrootvader van 92 in een hospice op bezoek kunnen. En dat ze het fijn zouden vinden als er toch getest zou worden. ‘Waar is de menselijke maat? ‘We zijn toch mensen, geen protocollen?’

Platgebeld

Die avond horen ze op het nieuws dat de GGD en huisartsen de hele dag zijn platgebeld. Het RIVM roept iedereen op om met milde klachten gewoon thuis te blijven en alleen de huisarts te bellen bij verergerende hoest en kortademigheid met koorts. ‘We vernemen dat er vrees is voor een tekort aan testmateriaal en dat er daarom buiten ziekenhuizen zeer selectief wordt getest.’

Gelukkig voor Job en Zvezdana loopt het verhaal met een sisser af, want de zoon van de besmette moeder blijkt het virus zelf niet te hebben. Maar de communicatie met zorgverleners hierover verdient wat hen betreft geen schoonheidsprijs.