Een taboe op mannen in de kinderopvang? In deze serie spreken we met bestuurders en managers in de kinderopvang die daar niks van willen weten. ‘Als ouders niet willen dat onze mannelijke collega voor hun kind zorgt, zijn wij waarschijnlijk niet de juiste opvang voor hen.’

Dyani Janga (21) is pedagogisch professional met hart voor zijn vak. Hij vindt het prachtig om impact te hebben op de ontwikkeling van kinderen, maar loopt als man in de kinderopvang altijd op zijn tenen. ‘Stel dat je vals beschuldigd wordt, kan dat je hele carrière én reputatie verwoesten.’

Onze serie over mannelijke gastouders doet de gemoederen hoog oplopen. Waar de een spreekt van ‘een verrijking voor de gastouderopvang’ en ‘kinderen hebben een mannelijk rolmodel nodig’, neemt een ander het woord ‘viespeuken’ in de mond en ‘mijn kinderen niet gezien’. Arthur Krijgsman is pedagogisch medewerker en zag door de jaren heen een voorzichtige kentering: ‘Waar ik in 2018 nog werd weggestuurd als ouders geen man op de groep wilden, wordt nu gezegd: “Wil je dat niet? Kom je kind dan maar ophalen.”’

Een man als gastouder: hoewel veel ouders er niets op tegen hebben, brengen ze hun eigen kind liever naar een vrouw. In deel 3 van deze serie spreken we gastouder Koos over zijn drijfveren en natuurlijk ook: de taboes.

Een man die als gastouder voor jonge kinderen zorgt: daar rust nog altijd een taboe op. En dat voelt Sebastiaan Wennink. Hij is vader van elf kinderen en runt met trots Daddy’s Daycare in Helmond. ‘Bij de intake vroegen ouders of mijn vrouw tijdens opvanguren thuis is.’