Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Sjoukje Andriessen – Onzichtbare rolstoel

Bij MedischGastOuder houden wij ons bezig met de opvang van kinderen die niet bij reguliere instanties voor kinderopvang terecht kunnen. Enerzijds zijn dat kinderen die verpleegkundige zorg nodig hebben, anderzijds zijn dat kinderen die een pedagogische zorgvraag hebben. Kinderen met een verstandelijke beperking, gedrags- of psychiatrisch probleem die (meestal) het speciaal onderwijs bezoeken.

Onzichtbare rolstoel
Het reguliere onderwijs is verplicht naschoolse opvang aan te bieden, maar binnen het speciaal onderwijs geldt dat niet. Waar kun je dan terecht? De buren kun je niet vragen, daarvoor is de zorg te ingewikkeld. Ouders van klasgenootjes? Zij kampen met hetzelfde probleem. Familie die te ver weg woont… Ook geen oplossing. Om nog maar niet te spreken over logeren om naar een feestje te kunnen, of niet (relaxen mag ook). Moet het echt zo moeilijk zijn? Van deze groep kinderen wordt wel eens gezegd dat zij in een onzichtbare rolstoel zitten. En dat is waar. Soms, als je op intake een gezin binnenstapt denk je: is hier iets aan de hand? Zijn wij écht nodig? Zou dit gezin niet bij een regulier gastouderbureau terecht kunnen? Die gedachten verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer het gesprek op gang is gekomen. Het vijfjarige jongetje dat zo zoet zit te kleuren heeft driftbuien, agressie, kan niet doorslapen, is nog niet helemaal zindelijk, kan zich slecht concentreren, vraagt zodoende steeds om aandacht en moet continu teruggebracht worden tot de opdracht die het gegeven is… Die grote ogen in dat schattige gezichtje misleiden (onbedoeld). Voor een buitenstaander is het niet voor te stellen hoe slopend het is, tot je er zelf mee te maken krijgt. En het onbegrip van de omgeving is onvoorstelbaar voor ouders.

Beter in haar vel
Begin januari had ik een evaluatiegesprek over een meisje van 10 jaar oud met de diagnose ADHD (zittend in een onzichtbare rolstoel). Samen met haar gastouder en haar alleenstaande moeder waren we in het gesprek aanbeland bij haar sociaal-emotionele ontwikkeling. Beiden gaven aan dat ze veel beter in haar vel zit. Geen wonder: thuis woont ze met haar moeder, haar oudere broer met PDD-NOS haar jongere broertje en haar vader is niet meer in beeld. Kortom: een ingewikkelde thuissituatie. Enige meisje, met diagnose, ouder broertje, met diagnose, moeder alleenstaand, een vader die niet meer in beeld is… En bij de gastouder (gesprekstherapeute) kan ze zichzelf zijn. En dat was precies wat ze wilde. Ook voor haar oudere broer heb ik een gastouder gevonden. Hij gaat om het weekend naar zijn gastouder toe: ze woont vlak bij hen om de hoek. En gelukkig dat ze zijn! Niet alleen de kinderen, en moeder: maar ook de gastouders! Geweldig om daar bij betrokken te zijn, want het is echt nodig.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.