De gevolgen van de waarschijnlijke verlenging van de lockdown zijn ernstig, aldus Marjet Winsemius van Wij werkende ouders. 'Wij maken ons zorgen over de mentale toestand van de ouders en het effect daarvan op kinderen.' En een ouder laat weten: 'Onze jongste zit iedere ochtend op de trap met haar schoenen en tas omdat ze naar de opvang wil. Mag de kinderopvang aub weer open!!!'
Er is wel een verschil met de eerste lockdown, en dat is dat veel meer ouders gebruik maken van de noodopvang. ‘De rek is er bij veel ouders uit,’ aldus woordvoerder René Loman van de BK. ‘Mensen hebben minder schroom om kinderen te brengen en we merken dat sommige mensen de term cruciaal beroep iets ruimer interpreteren dan de bedoeling is. Maar wij zijn geen scheidsrechter.’
Desondanks komen veel ouders niet voor noodopvang in aanmerking, en voor hen is het zwaar, aldus Marjet Winsemius, directeur van de stichting Voor Werkende Ouders.
‘Thuiswerken met jonge kinderen onmogelijk’
Ze krijgt veel reacties van ouders bij wie het water aan de lippen staan, zoals de moeder die schrijft: ‘Thuiswerken met jonge kinderen is eigenlijk het onmogelijke vragen. We komen niet in aanmerking voor de kinderopvang en ik merk voor mezelf, en zie dit ook mij heen, dat dit mentaal te zwaar weegt. Voor alleenstaande ouders is dit natuurlijk helemaal onmogelijk. Ouders zijn nog niet bijgekomen van de eerste lockdown en nu wordt er weer zo’n groot beroep op ons gedaan.’
‘Maar 8 uur werken per week’
Een andere moeder laat weten: ‘Mijn man werkt in de logistiek en kan niet thuis werken, ik werk bij een universiteit. Door de lockdown word ik gedwongen om thuis les te geven aan een kleuter en een dreumes te entertainen. In plaats van 32 uur kan ik nu maar 8 uur per week werken en 8 uur in de avond. Onze jongste zit iedere ochtend op de trap met haar schoenen en tas omdat ze naar de opvang wil, spelen met de kinderen. De kleuter is strontchagrijnig omdat hij z’n vrienden mist. En die kleuter lukt nog wel maar mag nu aub de kinderopvang weer open!!!’
Meer druk werkgevers
Uit onderzoek van Wij Werkende Ouders blijkt dat de druk van thuisonderwijs, zorg en werk tijdens de eerste lockdown als extreem zwaar is ervaren, aldus Winsemius. ‘Deze nieuwe lockdown komt daar nog bovenop. En we zien nu dat de werkgevers veel meer druk op ouders leggen om naar het werk te komen dan de vorige keer. Ouders zijn daarom bang hun baan kwijt te raken. Wij maken zorgen over de mentale toestand van de ouders en het effect daarvan op kinderen. De spanningen lopen echt op bij mensen thuis.’
‘Dit is absurd’
Nog enkele reacties die Winsemius recent kreeg:
‘Ik heb een zoon van net 6 jaar en een dochter van 4 maanden. Dat gaat gewoon niet, werken met een baby thuis. Ik ben gewend onder hoge druk te presteren maar dit is absurd. Straks zit ik totaal overspannen thuis. Dan zijn we nog verder van huis. Ik maak me zorgen om mijn zoon, wij zijn duidelijk niet geschikt om leraar te spelen. De spanningen die thuis oplopen onderling. Ook al gaat het tot nu toe nog goed. Al met al het gaat te ver. Dat we een verlenging krijgen, voelt als het mes op de keel.’
Bang voor een burnout
‘Met een baby, een peuter en een groep 3-er en werkgevers die gewoon verwachten dat er gewerkt wordt is de rek er hier uit,’ aldus een andere ouder. ‘Vooral de jongste twee vragen veel zorg en dit is gewoon echt niet te combineren met werken. Ik snap dan ook niet waarom scholen en opvang 0-4 jaar over een kam geschoren worden. Ik ga me denk ik maar ziek melden omdat ik bang ben dat ik anders echt uitval door een burnout.’
‘Meer inlevingsvermogen’
Dit gaat dus echt niet goed, aldus Winsemius. ‘Werkgevers moet en hier meer begrip voor hebben. Meer inlevingsvermogen is wenselijk. Anders hebben straks al je werknemers met kinderen een burn-out en ben je nog verder van huis.’
Het is niet aan werkgevers om coulant te zijn, maar om hun medewerkers te stimuleren thuis te werken.
Ik onderschrijf dat je met een kind onder de 4 echt niet aan werken toekomt volkomen. Ja, savonds, wanneer je die miljoen andere zaken ook moet inhalen. En jezelf voortdurend voorbij loopt omdat even rustig aan er niet bij is (en juist zo nodig in deze tijd!)
Bij de opvang en de school van onze oudste zeggen ze doodleuk: als maar één ouder een cruciaal beroep heeft vangen we je kind in principe niet op. Zitten wij dus: man is zzp’er (geen uren = geen inkomen) ik docent in het hoger onderwijs, kleuter van net 5 die thuis zo’n 2 uur per dag les moet krijgen en een dreumes van anderhalf die net aan haar nee-fase is begonnen. Het water staat ons aan de lippen.
Alles gericht op het ontlasten van de fysieke gezondheidszorg, maar de geestelijke gezondheidszorg barst inmiddels uit zijn voegen…
Waarom niet opvang en (basis)scholen open, onder de voorwaarde dat dat personeel met voorrang gevaccineerd wordt, zodat ouders ook daadwerkelijk thuis kunnen WERKEN?
Ik hekel een beetje de organisaties die de regels een eigen interpretatie geven. Indien één ouder een vitaal beroep heeft, en het niet anders kan, heeft u gewoon recht op noodopvang.
Ik ben van mening dat kinderopvangorganisaties helemaal hun vingers niet moeten willen branden om hierin als beoordelaar te gaan optreden. Ga voor de relatie met ouders/klanten en werk samen. Ga uit van vertrouwen bij de ouders en benoem dit. Wanneer ouders aangeven dat het echt niet gaat, biedt ze dan die noodopvang in zo’n situatie als bij u.
Ja, er zal vast misbruik van gemaakt worden, maar ook dat gedrag heeft een reden. Mensen zijn het zat. En terecht.