Een paar maanden geleden kwamen alle collega's van Denise Rondeel (25) met slingers en ballonnen haar peutergroep binnen. Ze schrok zich een hoedje, maar na enige uitleg kwam de aap uit de mouw: Denise zat in de finale van de verkiezing Pedagogisch professional van het jaar. 'Ik wist wel dat ik was opgegeven door mijn leidinggevende', zegt Denise, maar dat ik bij de laatste drie zou zitten, dat zag ik niet aankomen.'

'Veel plezier!', roepen ouders vaak bij het brengen van hun kind en ze koesteren het beeld van een gezellige groep vol lieve kindertjes. Maar het is natuurlijk niet altijd alleen maar lief en vrolijk: er zijn ook botsingen en teleurstellingen, kinderen lopen soms schrammen en bulten op. Hoe ga je hierover met ouders in gesprek? Op kindercentrum TRUE COLORS in Delft (deel van Kinderopvang MORGEN) komen ouders uit heel veel verschillende culturen. Pedagogisch coach Shelley Rijnenberg en pedagogisch medewerker Maaike Knot vertellen hoe zij het gesprek met ouders aangaan.

Thijs is tien jaar. Als hij na school bij ons binnen komt lopen hoor ik z'n - nu nog - wat hoge lachje boven de anderen uit. Terwijl ik nog wat fruit op tafel zet, heb ik m'n dagelijkse radar aan om al luisterend te peilen hoe de stemming onder de kinderen is. Thijs voelt zich goed en z'n vrolijkheid werkt aanstekelijk. Naarmate het drukker wordt in de groep weet ik dat dat zomaar ineens kan omslaan. Zonder nu meteen een label te plakken; laten we het er maar op houden dat Thijs niet tegen een overdaad aan prikkels kan. Maar welke prikkels en op welk moment maakt ook uit, dus helemaal voorspelbaar is het niet. En wie weet het best wanneer dit dreigt te ontstaan? The man himself.

Het aantal gastouders in Nederland neemt al jaren af. Toch maken bijna 100.000 kinderen gebruik van deze kleinschalige vorm van kinderopvang. Wat is er nodig om dit vak toekomstbestendig te maken? Twee gastouders en Gabriëlla Wijnberg, bestuurslid van Stichting Nysa, geven hun mening en ervaringen.

Wat gebeurt er als je op een dag al het speelgoed weghaalt? Kinderopvang De Imme in Apeldoorn was dit voorjaar als proef een week lang 'speelgoedvrij'. Het speelgoed werd vervangen door loose parts. Het resultaat was positief. 'Kinderen raken in een flow, gaan helemaal op in hun spel en de groep is rustiger.'

Een dag kent veel verschillende overgangsmomenten. Tijdens die momenten dwalen of wachten kinderen soms onnodig lang. Daardoor kan veel onrust ontstaan op de groep. Hoe kun je als pm'er deze overgangsmomenten vergemakkelijken en ze omzetten naar uitdagende en leervolle momenten voor kinderen? Pedagogisch coach Anne Josette Kouveld vertelt het ons.

Mirja van der Bijl is kunstenaar en atelierista/atelierpedagoog op het IKC Laterna Magica, IJburg, Amsterdam. Zij werkt in het atelier met de jongste kinderen van 0 t/m 3 jaar. In het laatste artikel van de serie Creatief met kinderen vertelt ze over haar werk op een bijzondere school, waar een centrale plaats is ingeruimd voor onderzoekend leren. De rijke leeromgeving wordt hier steeds verder ontwikkeld.

Je hebt pm'ers die de hele dag lopen te zingen. Je hebt ook pm'ers die daar gek van worden. Maar baby's en peuters vinden het heerlijk: ze genieten van jouw stem en het geeft een opgewekte sfeer in de groep. Voor wie zelf niet veel liedjes en versjes kent, zijn er genoeg leuke boeken om ze op te zoeken. Misschien denk jij dat je 'niet kunt zingen'? Versjes hoef je niet te zingen, die zeg je gewoon hardop, tijdens je dagelijkse activiteiten. Als je ziet hoe goed het werkt in de groep, wil je niet anders meer.

Groenten… kinderen staan meestal niet juichend op de tafels als het woord valt. De cijfers bevestigen dit: 85% van de basisschoolkinderen eet veel minder dan de dagelijks benodigde 100 à 150 gram. Bij de kinderen die het wél halen, is de variatie vaak beperkt tot wat snoeptomaatjes of komkommer. Met leuke spelletjes en activiteiten maak je groenten eten tot een feestje op de bso.

Pedagoog Inge van Rijn deelt ieder nummer een gesprek dat zij met een pedagogisch medewerker voerde. Deze maand: mondje dicht tegen mama?

Als je langer in de kinderopvang werkt, zijn er zoveel kinderen 'door je handen' gegaan. Elk kind met een eigen verhaal. Van sommige kinderen blijft het verhaal nog lang in je hoofd hangen. Misschien vraag je je af: wat zou er van dit kind geworden zijn? Hebben we het wel goed gedaan? In dit nummer: het verhaal van Rashid (niet zijn echte naam).