Vertrutting. Het is een woord dat regelmatig valt als het over de ontwikkeling van de kinderopvangsector gaat. De sector is aan het vertrutten.
En dat is niet gisteren gebeurd. Op onze website vond ik een blog van Betsy van de Grift, een ervaren bestuurder in de kinderopvang, uit 2014. Ze schreef: ‘Ik zie in de kinderopvangsector een vertrutting van de speelleeromgeving, door een manier van inrichten, binnen en buiten, die vooral functioneel is. Jazeker, er zijn prachtige houten buitentoestellen, wilgentenen tentjes, houtsnipperpaadjes en insectenhotels. Maar het heeft iets nepperigs. Het is net iets te gepland om leuk te lijken voor spelende kinderen. Komt, hoor ik van kinderopvangaanbieders, omdat de inspectie te streng is.’
In ons Kinderopvang-magazine hebben we een nieuwe artikelserie die ‘Groeten uit…’ heet. Hierin vertellen Nederlanders die in het buitenland in de kinderopvang werken over hun baan en de verschillen tussen de kinderopvang daar en in Nederland. Zo vertelt Christel, die emigreerde naar Noorwegen: ‘In Nederland heb je meer administratie en regels; alles wordt dichtgetimmerd. Bij de opvang waar ik in Nederland werkte, mochten we bijvoorbeeld wel op stap met de kinderen, maar dan met 1 volwassene op 2 kinderen. Hier doen we dat met de normale BK-ratio.’
Uit een onderzoek van KinderopvangTotaal bleek dat veel professionals uit de sector vinden dat we in Nederland zijn doorgeschoten in regelgeving. Een respondent zei: ‘Er is een bepaalde betutteling ontstaan in de kinderopvang. Door alle wet- en regelgeving zijn we steeds meer gaan vastleggen en uitsluiten. Dat komt de sector niet ten goede. Neem risicovol spel: we erkennen het belang, maar bij inspecties wordt toch gezegd dat we trappetjes moeten afschermen. Dat gaat tegen risicovol spel in.’
Vertrutting, betutteling, overbodige regels: ik denk dat velen het herkennen. Zo ook Koen Kouwenberg, directeur van Woest Zuid, die zijn organisatie vijftien jaar geleden oprichtte ‘uit protest tegen de truttigheid in de sector’. De locaties van Woest zijn gevestigd op unieke plekken, zoals een zwembad, en hebben veel buitenruimte waar ze fikkies stoken, hutten bouwen en hun grenzen opzoeken. Een vast dagritme hebben ze niet. En de kwaliteit? Die stijgt. Het kan dus. Kwaliteit bieden én vrijheid voor de kinderen. Zonder alsmaar op de regels te letten. Hoe? Koen legt uit hoe zij het doen in het artikel op pagina 8. Ga jij ook iets doen om de betutteling tegen te gaan?
Sophie van Hogendorp, hoofdredacteur Management Kinderopvang sophie.vanhogendorp@bsl.nl
