Een groep kinderen is eigenlijk net als een groep wielrenners. Vooraan heb je de kopgroep, daarachter komt het peloton. En daar weer achter zitten de kinderen voor wie zowel de kopgroep als het peloton net even te hard gaan. Deze kinderen leggen hetzelfde parcours af, alleen net even wat langzamer. Nu is veel van onze pedagogiek erop gericht om de achterblijvers naar het peloton te krijgen. Prima, moeten we zeker aandacht voor hebben. Maar ook de kopgroep verdient onze aandacht. Immers, dat je als kind wat sneller gaat dan de rest wil niet zeggen dat je geen aandacht op jouw niveau verdient. Sterker nog, voor kinderen is het soms net zo moeilijk om vóór te lopen, als het voor andere kinderen is om achter te lopen. Want dingen zijn dan niet te moeilijk, maar te makkelijk. En dat klinkt misschien vreemd, maar dat kan net zo frustrerend voor een kind zijn!

Ook de kopgroep verdient onze aandacht

Stel je maar eens voor dat jij een jaar lang de hele dag in groep 4 van de basisschool moest zitten. Misschien zou jij je ook wel gaan misdragen of je juist heel erg in jezelf keren. Je zou in ieder geval niet erg gelukkig zijn. Je zou hopen op een juf of meester die je taken geeft die bij je ontwikkelingsniveau passen. We hebben de neiging te denken dat kinderen met een voorsprong het allemaal goed voor elkaar hebben, omdat ze alles zo makkelijk aankunnen, maar dat is vaak helemaal niet zo. Vandaar, de kopgroep verdient het ook gezien te worden!