Iedereen weet dat buitenspelen belangrijk is, en toch doen kinderen het veel te weinig. Terwijl de positieve effecten natuurlijk talrijk zijn: kinderen worden minder snel ziek, slapen beter en het is vooral goed voor hun ontwikkeling. De kinderopvang kan hierin een positieve rol spelen: kies lekker vaak voor buitenspel en buitenactiviteiten. Ja, óók als het buiten koud en nat is.

Een peuter die op de bank springt of een kind dat een ander kind bijt: hoe maak je kinderen op een goede manier duidelijk dat dat niet mag? Pedagoog Annemiek Waage van professioneelopvoeden.nl pleit voor de Gordonmethode in de kinderopvang: communiceren op basis van respect en gelijkwaardigheid.

Jessica Donders (44) is al achttien jaar gastouder bij haar eigen Our Sweet Home. Ze is moeder van twee zoons en heeft een pleegdochter. Het vroegkinderlijk trauma van haar pleegdochter heeft haar geïnspireerd om als zich als gastouder te specialiseren in traumasensitief opvoeden.

Steffe Smit (31) werkt bij YellowBellies: 'buitenspeelse opvang' in Oudewater, Montfoort, Haastrecht en Woerden. De teams hebben een 'captain' en ze bepalen niet alleen hun activiteiten zelf, maar doen ook hun eigen kind- en medewerkerplanning.

Jong geleerd is oud gedaan. Als kinderen een goede lichaamshouding aanleren en voldoende bewegen, voorkomt dat rugpijn op latere leeftijd. Maar wat is eigenlijk een goede houding? En hoe zorg je dat kinderen in beweging blijven?

Documenteren is meer dan leuke foto's in de ouder-app zetten of een voorgeprogrammeerde observatielijst van een kind invullen. Met documenteren raak je intens betrokken bij het werk van de kinderen en leg je de belangrijke momenten in hun leerproces vast. Door dit te delen met de kinderen, met elkaar en met de ouders, groeit ieders betrokkenheid bij wat er in de groepen gebeurt. Zo versterk je met je documentatie het pedagogisch proces: het geeft betekenis aan de ervaringen in de groep en helpt kinderen hun plek in de groep in te nemen.

Als je langer in de kinderopvang werkt, zijn er zoveel kinderen 'door je handen' gegaan. Elk kind met een eigen verhaal. Van sommige kinderen blijft het verhaal nog lang in je hoofd hangen. Misschien vraag je je af: wat zou er van dit kind geworden zijn? Hebben we het wel goed gedaan? In dit nummer: het verhaal van Cécile (niet haar echte naam).

Hoe krijg je de werkdruk naar beneden en hoe verhoog je je werkplezier? Daar weet Alex van der Wal alles van. 'Door je te focussen op waar jij (in)direct invloed op kunt uitoefenen. Zo wint het werkplezier het van de kommer en kwel.'

Kinderen die veel aandacht vragen, gewend zijn geraakt om op de arm of op schoot in slaap te vallen, het draagt bij aan de werkdruk van pedagogisch medewerkers. Zulk gedrag lijkt deels een gevolg van de lockdowns, waarbij jonge kinderen het kinderdagverblijf soms wat zijn ontwend. Dat zien ze bij Stichting Kinderopvang Waterland (SKW). De kinderen hebben moeite om (opnieuw) in te voegen in de groep. Hoe ga je daarmee om?

Amaaaraaaa… Amaraaaa… De bijna achtjarige Esmee staat buiten, temidden van haar vier vriendinnetjes. Ze staan dicht bij elkaar en kijken allemaal in de lucht dezelfde richting op. En weer hoor ik haar roepen: 'Amaaaraaa'. Daarna grote opwinding in het groepje en dan op zo'n manier dat je toch maar eens een kijkje wilt gaan nemen. Als ik naar ze ben toegelopen hoef ik al niets meer te vragen, want drie opgewonden stemmetjes proberen me tegelijk te vertellen dat ze op zoek zijn naar een geest! Ze heet Amara en die zou net in de lucht daar te zien zijn geweest. Vijf wijsvingers wijzen naar een regenwolkje. Het groepje is nu echt in staat van grote opwinding en alertheid! Dit is spannend en het lijkt leuk, zo te horen aan het wat zenuwachtige gelach.