Demi heeft bedacht dat het wel leuk zou zijn om verstoppertje te spelen. Dat doen we regelmatig. En elk kind gaat dan altijd weer onder het klimhuis zitten! Ze zijn allemaal aan het spelen dus niemand is geïnteresseerd in verstoppertje. Als Rafaël langs loopt ,onderweg naar de gereedschapskoffer, gaat ze gewoon pal voor hem staan en zegt:”We doen verstoppertje!”

Een feit. Hij kan er niet onderuit. Op de plek waar hij staande is gehouden doet’ie meteen zijn ogen dicht en begint te tellen. Demi met haar rug naar hem toe doet dat ook. Een hele nieuwe vorm van verstoppertje spelen! Zomaar spontaan ontstaan op de peuterspeelzaal. Toch is dit niet de bedoeling want als Demi zich omdraait en Rafaël een eindje verder met zijn ogen dicht ziet staan reageert ze nogal kribbig: “Nee, jij moet je verstoppen!”. Ze duwt hem richting klimhuis, waar Janne en Ruben doktertje spelen.

‘Ze probeert een hartslag te pakken te krijgen. Op een been is dat lastig. Maar zij heeft er tenslotte dan ook niet voor geleerd!’

Omdat de artsen het nogal druk hebben met andere zaken hanteert de patiënt, Alisa, zelf de stethoscoop. Ze probeert een hartslag te pakken te krijgen. Op een been is dat lastig. Maar zij heeft er tenslotte dan ook niet voor geleerd! De dokters zijn druk met een enorme rol vette watten, waarmee ze het klimhuis verbinden. Serieuze geconcentreerde gezichtjes. Ziet er ernstig uit. En kunstzinnig!

Rafaël duikt onder het verbonden klimhuis en Demi telt tot tien:”Wie nie weg is is zien!” Ze begint meteen te zoeken. Voor de vorm kijkt ze eerst in de poppenhoek en daarna onder het bureau. Rafaël, die het veel te lang vindt duren komt al weer tevoorschijn. “Nou moet jij tellen!” beveelt ze en verdwijnt meteen onder het klimhuis. Nog geen drie tellen later heeft Rafaël haar al gevonden. “Nou ik weer! Een, twee, drie…… wie nie weg is is zien!” Omdat Rafaël nog niet weg was, wordt hij meteen gezien. Hij raakt Demi even vluchtig aan: “Tikkie!” Ze draven achter elkaar door het lokaal.

Ook een leuk spelletje!