In de poppenhoek staat een grote rode zak met een Zwarte Piet en een Sinterklaas erop. Het duurt maar even voor ze er nieuwsgierig in gaan graaien. Al gauw ligt de poppenhoek vol met Sinterklaaspakken, mijters, pietenpakken, mutsen, juten zakken, een staf. En niet veel later loopt ieder kind wel in andere kleren rond dan die waarin zij gebracht zijn.

De vreemdste creaties trekken aan ons voorbij: een Zwarte Piet met een mijter op, een Zwarte Piet balancerend op hoge roze pumps, een bruidje met een staf en een mijter! Er wordt ook druk getelefoneerd. Menig kind loopt met een mobiel, verkleefd aan het oor, luid pratend door het lokaal. Ook de ouderwetse telefoon met draaischijf is steeds in gebruik. Het enige woord dat wij uit al die gesprekken verstaan is:”Sinterklaas!”

‘Marion, Sinterklaas houdt niet van tomaten!’

Van al die kinderen is Ruben toch wel het meest in zijn element. Hij is de eerste die compleet met mijter en staf zijn ronde maakt door de klas en met een volkomen logische mededeling komt:”Marion, Sinterklaas houdt niet van tomaten!” “Natuurlijk houdt Sinterklaas niet van tomaten, Ruben!”zeg ik want ik wil natuurlijk niet onderdoen voor de kennis van een driejarige over de culinaire voorkeur van Sint. “Sinterklaas lust alleen maar pepernoten!”Aan zijn gezicht is te zien dat hem dat ook wel heel goed uit zou komen: altijd alleen maar pepernoten eten! Hij komt met een zak aansjouwen en deelt met gulle hand pepernoten uit. Hij klautert op het klimhuis waar hij een aantal kinderen ernstig toespreekt en vervolgens aan het strooien slaat.

Hij is deze ochtend ook Zwarte Piet en vreemd genoeg ook politie agent. Een functie die hij combineert met Sinterklaas, want bij de politiejas draagt hij geen politiepet maar een mijter. Erg verwarrend en vermoeiend. Want eenmaal in de kring heeft hij twee stoelen nodig: een voor zijn billen en een voor zijn voeten.

Heel begrijpelijk als je binnen een tijdsbestek van drie uur twee keer van baan bent veranderd!