Ik ben een slechte slaapster. Over het algemeen ben ik al uren wakker voor de wekker afloopt.Maar de laatste dagen val ik toch weer inslaap en kom ik van heel ver als de wekker gaat.

Als dat de ochtend van de laatste dag voor de vakantie ook het geval is denk ik verheugd:” Nog een dag en dan kan ik zes weken lang iedere morgen uitslapen!” Maar dat zal wel niet gebeuren.Ik zal, eenmaal uitgerust van een zeer hectisch peuterspeelzaaljaar, weer gewoon om zes uur wakker zijn en na een paar weken verlangen naar mijn groep.
De laatste dag.Een vreemde dag. Een emotionele dag.Afscheid van kinderen, die nu echt te groot geworden zijn voor onze kleine stoeltjes, de makkelijke puzzels, en de kinderachtige werkjes!

Afscheid van ouders, die onzeker bij ons binnenkwamen, met knikkende knieën een krijsend kind bij ons achterlieten…….. Waarmee we een stevige band hebben opgebouwd, die alle vertrouwen in ons hebben gekregen:”Weet je, jij bent eigenlijk ook een beetje een moeder voor ons!”

Voor Emma , Marry en Morgane is het echt de allerlaatste keer dat ze bij ons over de drempel stappen. Historische stappen!
Marry straalt:Zij is groot en gaat naar de basisschool van haar broer en zus. Ze is eigenlijk nog maar een klein, teer poppetje maar ze zal zich redden zonder meer!
Haar vriendin Emma is de eerste deze morgen. Dat is nog nooit eerder gebeurd. Ze is een beetje stil. Emma: bij ons voor het eerst verliefd geworden op Finn.

Morgane wil er helemaal niets van weten dat ze deze ochtend voor het laatst is! En eigenlijk wil ik dat ook niet!
Wat zal ik ze missen!
Aan het eind van de ochtend komen de ouders binnen. We worden stevig in de bloemen, de wijn en de chocola gezet. Er zijn geweldig leuke foto’s en er wordt heel wat afgezoend en geknuffeld……….

Ik weet dat ik, wakker liggend in de vroege ochtend, aan ze zal denken en ze zal missen tot er weer andere kinderen komen en andere ouders.En alles weer opnieuw zal beginnen……