Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Marion Kozijn -Baas

Nicky is dol op treinen en hij is dan ook altijd in de bouwhoek te vinden, waar’ie prachtige emplacementen bouwt met veel ingewikkelde bochten. Uiterst geconcentreerd. Dan komt Sep en schopt in een keer zomaar dat hele mooie bouwwerk omver. Nicky is heel boos en schreeuwt allerlei verwensingen richting Sep. Zijn gezichtje is bijna net zo rood als zijn parmantig, rechtopstaande haren!

Collega komt op het tumult af en spreekt Sep bestraffend toe.
Sep hoort het onbewogen aan en klautert op het klimhuis. Vanaf zijn hoge positie kijkt’ie neer op Nicky, die de schade aan het herstellen is. Even later is het echter weer raak. Met een ferme uithaal verwoest’ie alles opnieuw. Nicky is nu alleen nog maar verdrietig. Collega ontfermt zich over hem en helpt hem alles weer op te bouwen. Ik sleep een tegenspartelende Sep mee naar een stoeltje.

“Ik ben de baas!” zegt hij en kijkt mij duister aan. Ik doe maar net of ik het niet hoor en steek ongeveer zo’n zelfde verhaal af als collega dat vijf minuten eerder ook al deed. Sep is dol op wilde dieren en neemt er altijd wel een paar mee.
“Als jij nou met je dieren zit te spelen en Nicky schopt ze zomaar om. Hoe zou jij dat dan vinden?”
“Ik ben de baas!”
“Dacht het niet! Connie en ik zijn de baas!”Normaliter ben ik niet zo van de rangen en standen maar het moet natuurlijk niet zo zijn dat een 3 jarig jongetje, zonder de vereiste diploma’s, zomaar de baas uit gaat hangen!
“Niet, ik ben de baas!”

Collega heeft het ook gehoord en trekt zo haar plan:”O, dan kunnen wij wel naar huis!” We benen naar de deur maar kunnen de andere kinderen natuurlijk niet bij zo’n autoritaire baas achterlaten. Ik pak een groot stuk vitrage en kruip daar samen met collega onder. Een tweepersoons burka eigenlijk. We roepen dat Sep nu de baas is en dat Sep nu maar alles moet doen. Wij bestellen koffie bij de baas .Een kind moet plassen. We sturen hem door naar Sep, die steeds ongelukkiger begint te kijken. Baas zijn is duidelijk nog een brug te ver voor hem.

“Ik ben de baas van Wodan!”zegt hij. Wodan is de hond van oma.
Opgelucht werpen wij onze burka af en zetten alles omtrent het baas zijn voor Sep op een rijtje. “Ik ben alleen de baas van Wodan!”vat hij ons verhaal samen.
Arme Wodan……

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.