In de discussie over het vervroegen van de basisschoollleeftijd hoor je altijd dat er een knip is tussen de 3- en 4-jarigen. Ik begrijp dit niet want als kinderen met 3 jaar naar de basisschool gaan dan krijg je wee een knip tussen de 2- en 3-jarigen. Daarna is er ook weer een knip bij de overgang van basis- naar voortgezet onderwijs en dan weer van voortgezet onderwijs naar vervolgonderwijs of een baan.

Misschien hoort dit wel bij het leven… Zaken sluiten niet naadloos aan, je moet je weer aanpassen en je moet keuzes maken. Ik zie ook voordelen hierin. Bovendien hoeven we toch niet ‘levensang’ voor 1 organisatie te kiezen. Een nieuwe organisatie biedt ook weer nieuwe mogelijkheden.

Tijdens het landelijk congres Platform Peuterspeelzalen kreeg ik een prachtvoorbeeld aangereikt van peuterspeelzaalorganisatie Doomijn die zeer constructief werkte aan de doorgaande ontwikkelingslijn met kinderopvang en basisonderwijs, zonder dat ze 1 organisatie waren. Je moet er wel wat voor doen, zoals elkaar regelmatig opzoeken en elkaar helpen, maar vooral het kind centraal stellen en niet de organisatie.

Kortom een zeer leerzame dag.