‘Zoals gewoonlijk start ik mijn dag door alle groepen even goedemorgen te zeggen. In mijn hoofd ben ik ondertussen bezig met wat er die dag allemaal moet gebeuren. Straks heb ik nog een rondleiding, ik moet nog snel vervanging voor morgen regelen en ik wil nog langs de Margrietjes om hen te begeleiden om meer op de grond te spelen. De dag verloopt chaotisch, waardoor ik geen gesprek met ze heb kunnen voeren. Wel valt me op dat als ik elke keer langsloop, ik hen niet zie spelen. Ze doen het wel als ik kom observeren of langer op de groep ben. Ik heb het gevoel dat de pm’ers het voor mij doen. Ik wil niet controleren, maar ik vind het wel belangrijk dat we het pedagogische beleid van de organisatie op de werkvloer goed uitvoeren. Hoe kan ik er nu voor zorgen dat ze het spelen op de grond uit zichzelf uitvoeren? Weet jij nog oplossingen?’
Deze vragen kreeg ik afgelopen week van een manager van een kinderdagverblijf. Wat zou jij antwoorden?
De tijd nemen
De manager heeft het volgens mij erg druk. Het principe van rennen, vliegen en opstaan, is aan de orde van de dag. Stel nou eens dat de manager echt op de grond gaat zitten bij de Margrietjes en alle to-do dingen even parkeert. Stel dat de manager de oplossing niet weet, maar wel de tijd en de volledige aandacht neemt om de pm’ers te zien en te horen. Wat zou dat opleveren? Ik hoor je bijna denken: ‘Dat is toch niet mogelijk met zo’n drukke agenda?!’
‘Vanuit deze empathische houding geef je de pm’ers de ruimte om zich echt gehoord en gezien te voelen’
Ik zie vaak dat dit voor rust en een enorme opluchting zorgt bij de pm’ers. Tijdens het moment van even niets, kun je de pm’ers vragen stellen zoals: ‘Vind jij het leuk om te spelen? Van welk type spel geniet jij het meeste? Wat vind jij belangrijk aan spel? Wanneer geniet je er het meeste van en wanneer niet? Wanneer lukt het niet om te spelen en hoe komt dat?’ De kunst is om je echt te verplaatsen in de ander en de kernvraag te stellen: Wat heb je van mij nodig?
Empathische houding
Vanuit deze empathische houding geef je de pm’ers de ruimte om zich echt gehoord en gezien te voelen. Zo versterk je de verbinding, waar kinderen en volwassen behoefte aan hebben. Met als gevolg dat ze vanuit eigen initiatief in beweging kunnen komen, het nut van de verandering zelf kunnen ontdekken en zelf met een oplossing kunnen komen. Het enige wat hier voor nodig is, is echte aandacht. Hier is een leuk filmpje over empathie. Als we vanuit empathie naar elkaar kijken, dan zien we de eigen kracht en expertise van de pm’ers in. Vanuit daar kun je de behoefte achter de weerstand of de vraag zien. Vaak heeft dit te maken aan autonomie, verbinding of competentie.
Wil je hier meer over weten, laat het mij dan weten! Dan neem ik de tijd om hierover met je te sparren.
