Ook ambachten komen bij ons aan de orde, van vilten tot kaarsen maken, boetseren met klei en was of speksteen bewerken. Maar we maken ook trilbeestjes, cyclen-up (van oude dingen nieuwe maken), zitten achter de naaimachine, maken etuis van duct-tape of koken met recept…

Veel kinderen vinden het elke keer weer prachtig en vragen direct bij binnenkomst wat er op het programma staat of wat we kunnen gaan doen. Anderen vinden het wel leuk maar gaan er alleen in mee als het hen echt interesseert. Dit is ook de bedoeling. Er is zoveel meer te doen op de BSO. Spelen in de gymzaal, hutten bouwen of een restaurant, buiten spelen, spelletjes doen en nog veel meer.

Als activiteiten divers zijn kunnen kinderen ontdekken waar ze misschien aanleg voor hebben. Zoals een creatieve activiteit ondernemen met een materiaal dat onbekend is en daar zomaar heel goed mee uit de voeten kunnen. Dan zie je de verrassing op hun gezicht (en meestal ook op die van hun ouders).

Maar kinderen ontdekken talent of aanleg op allerlei momenten op de BSO. Zo kunnen sommige kinderen plots de hele groep aan het dansen krijgen als diskjockey. Een ander bouwt de kookactiviteit uit naar een restaurant met bediening, afwassers enz. Sommige kinderen zijn verschrikkelijk goed in het bedenken van spelactiviteiten en nemen de groep hierin mee. Ook zijn er kinderen die op sociaal gebied een talent blijken te hebben, vaak bruggenbouwers in de groep. Er zijn ook letterlijke bruggenbouwers, kinderen die de mooiste dingen verzinnen en maken met Lego en Knexx.

‘Elk kind heeft talent, soms duidelijk aan de oppervlakte, soms dieper verstopt’

Er zijn kinderen die geen specifiek talent lijken te hebben. Kinderen die wel goed in hun vel zitten, ze spelen af en toe in de gymzaal, doen soms een activiteit en vermaken zich prima. Alleen, samen of met anderen. Onopvallend. Maar ook dan kan schijn bedriegen…

Zo had ik al jaren een rustig kind op de groep. Het deed mee met een spelletje, een activiteit, las een stripboekje of speelde buiten. Een kind met een sterke eigen wereld waar het prima toefen was.

Op een rustige dag vroeg hij mij om chenilledraad en ging aan de slag met een zelfbedacht bordspel. Van het draad maakte hij in een handomdraai prachtige poppetjes, perfect in verhouding, met volume op de juiste plaatsen. Ik keek hem verrast aan, zei dat ik dit nog nooit eerder van hem had gezien en dat die figuren prachtig waren. Ook hijzelf was verbaasd, want normaal gesproken hield hij niet van knutselen en had niet gedacht dit te kunnen.

Wat maakte nu dat dit kind dit ineens wel ging doen en dat hij het ook nog heel goed kon? De ingang was het spel dat hij aan het maken was. Zijn verbinding hiermee was zo groot dat de verdere uitwerking als vanzelf liep.

En dat is nu het meest fantastische. Elk kind heeft talent, soms duidelijk aan de oppervlakte, soms dieper verstopt. Geef ruimte aan een kind en dingen komen, vroeg of later, als vanzelf bovendrijven!