Hoe verdrietig is het om te horen dat de ADHD-ers in de klas bekend staan als probleem? Regelmatig is er geen begrip voor hun vurige karakters. Hoe vaak hoor ik niet van de jonge kinderen dat er een kind in de klas altijd stout is en de onderwijzer weer boos. Inmiddels zijn deze ADHD-kinderen altijd vervelend, zelfs als ze dat niet zijn. Er valt nog veel te halen bij deze sociale verworpenheid.

Als we de literatuur erop nalezen hebben kinderen met ADHD onder andere problemen met het aanbrengen van structuur, een korte concentratieboog en moeite met emotieregulatie. Dit heeft alles te maken met minder goed functionerende executieve functies. Ze hebben bijvoorbeeld ook moeite met het sluiten en onderhouden van vriendschappen en worden soms afgewezen op hun drukke gedrag. In de klas vinden leraren het bijvoorbeeld lastig om deze kinderen aan het werk te houden. Als je meer weet over wat deze kinderen nodig hebben, zoals korte instructies, af en toe bewegen en bovenal een goede vertrouwensrelatie met de leerkracht, dan kom je veel verder. Zo kunnen ook deze kinderen tot groei en bloei gebracht worden.

Ook voor BSO´s geldt dat kinderen met ADHD niet altijd even positief worden ontvangen. Inmiddels heb ik de nodige ervaring met kinderen met de diagnose ADHD. Ik heb gezien dat het voor deze kinderen niet altijd makkelijk is om te gaan met dingen die anders lopen dan ze in hun hoofd gepland hebben. Hun energieniveau lijkt hoger, gedachten zijn vaak associatief en handelingen impulsief. Door deze kenmerken missen ze weleens aansluiting met andere kinderen. Botsingen met leeftijdsgenoten of bazig gedrag kunnen het gevolg zijn.

‘We tonen interesse en maken samen afspraken helder’

Het is voor alle kinderen, maar ook voor deze groep, heel belangrijk dat ze zich veilig en thuis voelen op de BSO. Op onze BSO nemen pedagogisch medewerkers uitgebreid de tijd en ruimte om te investeren in een vertrouwensrelatie.

Dit ziet er als volgt uit: op de eerste plaats is een open welkome houding tegenover deze kinderen heel belangrijk, deze houding moet waardering uitstralen. We ondernemen activiteiten die deze kinderen blij maken en voeren gesprekken. We tonen interesse en maken samen afspraken helder. Nooit zijn we te beroerd om deze afspraken te herhalen. Ook na een impulsieve, onhandige uitspatting blijven we altijd in gesprek. Ruzies en conflicten kunnen overigens zeer heftig zijn bij kinderen met ADHD. We geven ze in dat geval genoeg ruimte om tot zichzelf te komen om daarna samen en met een positieve houding de draad weer op te pakken.

Bewust stimuleren we om samen verder te spelen. Meestal verloopt dit heel goed en zo doen alle kinderen van de BSO een positieve ervaring op. Ze leren dat er voor elk kind plek is en buitensluiten of stigmatiseren onnodig.

Investeren in de groep als geheel is daarbij essentieel. Laten zien en vertellen dat iedereen anders is en mag zijn en dat we in de meeste opzichten toch hetzelfde zijn. We willen immers allemaal gewaardeerd worden en lekker spelen met onze vrienden.  Zo ervaren we dat de ADHD-er soms wat te druk is, misschien ietwat heftig en af en toe iets te luid, maar nooit bij voorbaat stout.