Het is ontroerend om te zien hoe de kinderen toch proberen te scheppen in het zand dat de wind op ons plein neergelegd heeft. Wij halen wel eens een emmertje zand uit de grote zandbak van de basisschool op het plein naast ons. Dat is dan gewoon een beetje feest!

Maar op de laatste dag voor de vakantie was het pas echt feest. Toen zijn wij met onze kinderen op het basisschoolplein gaan spelen.( De basisschool was al met vakantie.) Nou, dan voel je je als peuter ineens heel erg groot: al bijna een basisschool kind! Ze doken meteen de grote zandbak in. Zij waren het taarten bakken en kuilen graven nog niet verleerd om nog maar te zwijgen over het maken van modder want natuurlijk hebben we ook emmers water neergezet. In het speelhuisje hebben we ijsjes gegeten.

‘Zo’n heerlijke dag met vieze gelukkige kinderen! We hadden het jaar op geen betere manier af kunnen sluiten
‘

De modder op de gezichtjes vermengde zich met het rode smeltwater van de ijsjes. Schone t-shirtjes vertoonden vlekkerige strepen. We hadden de ouders van te voren gewaarschuwd dat ze weleens erg vies mee naar huis terug zouden gaan aan het eind van deze ochtend. Het was voor niemand een bezwaar. “We hoeven tenslotte niet meer op een steen in de rivier te wassen!” zei een moeder. Later werd ook het stoepkrijt tevoorschijn gehaald. Nog meer kleuren, nog meer vlekken! We kiepten de emmers leeg en stampten al zingend in de plassen. We speelden tikkertje en spookje onder het grote witte laken, dat daarna natuurlijk  ook zijn hagelwitte tint verloren was. Zo’n heerlijke dag met vieze gelukkige kinderen! We hadden het jaar op geen betere manier af kunnen sluiten.

Toen ik vanuit mijn werk meteen boodschappen ging doen werd er nogal  lacherig naar mij gekeken. Dat streelt je ijdelheid als je al in de zestig bent! Het had echter niks met mijn overjarige charme te maken: het was de modder op mijn gezicht, in mijn haar, op mijn kleren. Kind met de kinderen!