Ik vind dan ook dat we serieus moeten gaan kijken hoe we in Nederland integraal van de schoolvakanties kunnen afkomen. Want we hoeven al  een eeuwigheid niet meer het hooi binnen te halen. Door die schoolvakantiestructuur hebben we tussentijds wel veel te veel hooi op onze vork. Dat moet toch anders kunnen.

Tja, als we dan toch bezig zijn met het idee van anders werken, heb ik nog wel wat wensen op mijn bucketlist staan… Zo heb ik onlangs het idee van ‘paperless office’ omarmd en merk ik meteen hoeveel er geprint wordt in onze organisatie. Ook door mij. Overal liggen stapels papier. Tja, met de AVG is dat zeker niet wenselijk. Nu willen ze op mijn kantoor hele kastenwanden inrichten om al de stapels afsluitbaar op te brengen. Brrr, dat gaan we toch niet doen? Het zal ook voor mij een zware opgave zijn, maar ik heb onlangs van een hoogleraar begrepen dat als je het kenbaar maakt aan je omgeving en je voldoende gaat oefenen, het toch zou kunnen lukken.

Ik was heel blij dat in onze sector vooral werd gewerkt in plaats van vergaderd

Dan de overlegcultuur. Ik was heel blij dat in onze sector vooral werd gewerkt in plaats van vergaderd. Echter, in de samenwerking met partners en overheden rennen ik en mijn collega’s tegenwoordig ook steeds meer van het ene overleg naar het andere en krijg ik personen niet te pakken omdat die ook weer in allerlei overleggen zitten. Tegenwoordig zijn ook veel overleggen in de avonduren. Dat is op zich geen probleem, maar daardoor loop ik weer gruwelijk achter met het wegwerken van mailtjes…

Ik zou dan ook graag willen dat we in onze organisatie een voorbeeld gaan stellen van minder overlegparticipatie. Misschien kunnen we in ons lopende re-design project wel onze inrichting zodanig aanpassen dat we geen echte vergaderruimtes meer hebben, maar meer van die ‘scrum’ plekken in de vorm van hoog meubilair waar we even kort met elkaar afstemmen en dan weer met het ‘echte werk’ aan de slag: het ontwikkelen van jonge kinderen.

Soms gebeurt er iets waarvan je denkt “dit kan geen toeval zijn”. Het lijkt een soort teken, een richtingaanwijzer. Zo heb ik in juni verschillende mensen in verschillende settings letterlijk dezelfde zin horen zeggen: “Je kunt regels/wetgeving alleen veranderen door in de praktijk over de grenzen heen te gaan”. Lees de vorige blog van Jolanda