De maatschappelijke vraagstukken tuimelen over elkaar heen en lijken allemaal even urgent. Dat maakt niet somber, maar nodigt wel uit tot nadenken. Waarbij het helpt soms wat afstand te nemen, zodat je alles met een frisse en andere blik kunt bekijken. Daar helpen perspectieven van anderen ook bij. Momenteel volg ik een leergang ‘wijsheid in leiderschap’. Tijdens de laatste sessie ging het over arbeidsmarktkrapte.

Dit bracht mijn gedachten terug naar de bijeenkomst over impact waar ik Sophie Bijloos heb ontmoet. Het was haar opgevallen dat er in de samenleving een beweging op gang komt waarbij ouders weer samen kinderopvang organiseren. Zoals dat vroeger ging. Ik herinner me zelf nog dat ik tussen de middag over bleef bij ‘tante’ Marja, ‘haar van op de hoek’. Waar ik Haribo-snoepjes kreeg, die ik van mijn ouders nooit mocht eten.

Van betekenis zijn

We spraken hier samen een tijdje over. Dat deed ik in eerste instantie vanuit mijn rol als bestuurder van een schitterende kinderopvangclub. Met geschoolde, deskundige pedagogisch medewerkers die echt goed in hun werk zijn en van betekenis voor ouders en hun kinderen. Zij verzetten nu al bergen werk en met behulp van bijvoorbeeld groepshulpen kunnen ze in de toekomst vast nog meer doen. Maar redden we het daarmee? Blijven we erin slagen professionele kinderopvang voor iedere ouder te organiseren?

Wat dat betreft is er een mooie parallel met de zorg te trekken. In discussies over de toekomst van de zorg gaat het niet meer over zorgorganisaties, maar over de organisatie van de zorg. Met iedereen die eraan bij kan, of moet gaan, dragen. Een beroepskracht krijgt dan wellicht een meer coördinerende rol, en mantelzorgers, buurtgenoten en vrijwilligers dragen bij in de uitvoering. Ook in het onderwijs worden de eerste proefballonnetjes in deze richting voorzichtig opgelaten.

Ouderkringen een optie?

Terug naar de beweging van kinderopvang in ‘ouderkringen’. Vier gedachten bij dit idee spreken me aan. De eerste is die van een noodzakelijk karakter van het ‘aanvullend zijn op’. De VVE blijft uiteraard op de locaties. Voor reguliere opvang ontstaan er dan keuze-opties voor ouders: professioneel op locatie, in een informele zelfstandige ouderkring of in een hybride vorm, waarbij de ouderkring, op afroep, ondersteund wordt door een professionele kinderopvangorganisatie.

Tweede aantrekkelijke gedachte is dat ouderkringen divers kunnen zijn. Ook vaders, opa’s en oma’s, thuiswerkende zzp’ers en mensen die, al dan niet tijdelijk, aan de zijlijn zijn beland, kunnen er onderdeel van uitmaken. Zo gebruik je letterlijk ‘a village to raise a child’.

Derde interessante gedachte is dat ouderkringen de gemeenschapskracht in een buurt versterken. Want reken maar dat er zo vriendschappen en buurtactiviteiten ontstaan. Mensen leren elkaars interesses en talenten kennen en weten elkaar, ook buiten de ouderkring om, te vinden. Ze krijgen samen meer voor elkaar en kijken meer naar elkaar, en elkaars kinderen, om.

Het voorbeeld van de ‘Lief & Leed’-straten laat hetzelfde zien. Daar beheren straatgenoten een potje om een bloemetje langs te brengen als iemand bijvoorbeeld ziek is. Doordat ze samen een verband vormen, kijken ze meer naar elkaar om. En doen ze meer met en voor elkaar.

Dat brengt me bij de vierde gedachte. Als deze beweging doorzet, komt het vanuit de samenleving. Laten we die energie koesteren en de beweging mee mogelijk maken. Als professionele kinderopvangorganisaties en overheden. En het niet in de weg gaan zitten met ingewikkelde procedures waardoor ouders afhaken. Bijvoorbeeld als ze aanspraak willen maken op middelen voor luiers, eten en activiteitenmaterialen. Of met een woud aan regels, administratieve rompslomp en voorschriften rondom risicobeperking. We hebben elkaar echt nodig!

Kinderopvang als dienstbaar instrument?

In eerdere blogs heb ik verteld dat ik graag praktisch met ideeën aan de slag ga. Vanuit een visie wil ik kijken naar wat er mogelijk is, voorbij belemmeringen en drogredenen. Ik denk oprecht dat we samen stappen kunnen zetten als we de deskundigheid en kwaliteit van de kinderopvangsector dienstbaar kunnen maken aan de ervaring en bereidheid van ouders om opvang mee vorm te geven. In welke vorm ook. Dat draagt bij aan toegang tot kinderopvang voor iedere ouder, maar ook aan gemeenschapskracht. Aan echte verbinding tussen wijkbewoners.

Zie deze blog gerust als een uitgestoken hand. En zoek contact als je wilt meedenken en -doen. Laten we mogelijkheden verkennen en kijken hoe we belemmeringen kunnen verkleinen of wegnemen. Dan maken we impact en komen we samen écht verder!