Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jacqueline Butti – Vijf jaar later

De media stonden afgelopen week bol van de berichten over het enorme tekort aan personeel in de kinderopvang. Dat gaat dus over ons! Kinderopvang is inmiddels weer booming business nu de crisis is bezworen. Heb je nog zin om van werkplek te switchen? Dan is hier je kans, want ze zullen je met open armen ontvangen! De wachtlijsten voor de ouders zijn extreem lang dus haast is geboden.

Hoe anders was het vijf, zes jaar geleden. Ik beschreef destijds in een blog hoe de locatie waar ik werkte moest sluiten vanwege de crisis. Collega’s die, in een aantal gevallen, meer dan twintig jaar met elkaar hadden samengewerkt werden verspreid over andere locaties binnen hetzelfde bedrijf. Daar mochten we eigenlijk heel dankbaar voor zijn gezien de situatie, want we verloren onze banen niet. Maar dankbaarheid voelde ik niet op dat moment. Behalve van alle vertrouwde contacten binnen een heel goed functionerend team moest ik ook afscheid nemen van de kinderen die in mijn bso-groep zaten tot de laatste dag aan toe…

En nu, vijf jaar later, roept het nieuws die herinneringen weer op. Hoe is het eigenlijk gegaan met het clubje pm’ers van toen..? Iedereen heeft weer iets voor zichzelf opgebouwd en werkt nog bij hetzelfde bedrijf. Het is opvallend dat de relaties tussen de collega’s ongeveer op dezelfde manier zijn voortgezet. Degenen die een vriendschappelijk contact hadden op het werk hielden dat vast. Bij anderen was dat minder en vluchtiger.

Het blijft iets als je eerste verliefdheid; je vergeet het nooit

Zelf ben ik destijds bij het afscheid een WhatsApp-groepje gestart met de zes kinderen die tot de laatste dag nog in m’n groep zaten. Dat groepje bestaat ook nog steeds. Het heeft z’n doel gediend; op een natuurlijke manier langzaam uit elkaar groeien, want het was een hecht clubje. En nu, vijf jaar later worden er ongeveer zo eens in de vijf maanden nog wat berichtjes geplaatst. Het gaat ze goed.

Onze overplaatsing naar andere vestigingen leverde uiteindelijk ook nieuwe leuke contacten op en uitdagende ervaringen. De beleving daarvan is voor iedereen verschillend geweest maar uiteindelijk zijn we er goed uitgekomen. Maar iets verlaten wat je met een hecht team in veel jaren hebt opgebouwd… Het blijft iets als je eerste verliefdheid; je vergeet het nooit.


Jacqueline ziet een zwangere vrouw die op zoek is naar kinderopvang. Het blijkt iemand te zijn die vroeger als kind bij haar op de bso kwam. In haar laatste blog kruipt Jacqueline in de rol van bso-oma en is benieuwd: Deed ik het goed op de bso? Kijk je er met veel plezier op terug? Lees meer


 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.