Op een onzalige dag bedacht mijn werkgever dat het goed zou zijn om de pm-ers beter herkenbaar te maken voor ouders en bedrijfskleding aan te schaffen. Dat paste geheel in de huisstijl van het moderne bedrijf. Nou ben ik nogal een ‘eigenheimer’ dus zag ik het niet zitten om met al mijn collega’s  in een soort van McDonald’s outfit te gaan lopen (mijn absolute nachtmerrie als het om uniformiteit gaat).

Het werd een blauw-turquoise poloshirt  en gedaan was het met al die verschillende meer of minder modieuze outfits van het personeel. Oké, geen smurfenafbeelding erop, maar de kleur riep zeker die associatie op. De belettering van de bedrijfs-en groepsnamen maakten het er niet beter op. Maar ik hoorde duidelijk tot de minderheid van ‘weigerachtigen’ omdat veel collega’s het wel praktisch vonden.

Toegegeven, het maakte voor alle ouders (ouders van kinderen uit andere groepen) wel duidelijk wie er bij het personeel hoorden en bovendien had je eigen kleding nogal eens te lijden onder alle kinderactiviteiten. Dus accepteerde ik mijn ‘smurfenstatus’. Het bracht met zich mee dat pm’ers er ongeveer hetzelfde uit kwamen te zien. Eigenlijk vind ik dat neutrale behoorlijk saai maar, aan de andere kant kun je de afstand tot iedere bevolkingsgroep zo mogelijk gemakkelijker overbruggen.

‘Pm’ers zijn er in alle maten en kleuren en dat moet vooral zo blijven’

Als je kleding niet opvalt kan men zich meteen richten op jou als persoon zonder afgeleid te worden en je in een hokje te plaatsen. Als ouders je dan wat beter leren kennen, leren ze ook het unieke in jou als persoon zien. Maar de barrière is dan weg. Die kan er namelijk wel zijn als de verschillen te groot worden. Natuurlijk gaat die aanpassing wel tot een bepaalde grens. Uiteindelijk zijn mensen toch verschillend, gelukkig.

Pm’ers zijn er in alle maten en kleuren en dat moet vooral zo blijven. De doelgroep bestaat uit diezelfde diversiteit en kinderen moeten opgroeien met het idee dat er verschillen mogen, eigenlijk moeten, zijn.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat er een aantal universele normen zijn die bepalend zijn voor het uiterlijk van een pm’er: hygiëne is daar één van de belangrijkste van. Functionaliteit is ook een belangrijke. Je kleedt je zodat je goed je werk kunt uitvoeren. Samenvattend: je bent natuurlijk representatief voor het bedrijf. Als je je bijvoorbeeld te sexy kleedt of er extreme uiterlijke versieringen op nahoudt dan leidt dat af van waar het eigenlijk om hoort te draaien, de kinderen en hun ouders. Niet om jou. 

Hoe kun je onzekere ouders helpen een goede vertrouwensband op te bouwen? Op die vraag probeerde Jacqueline antwoord te geven in haar vorige blog. Lees de blog hier terug