Een deel van het broodnodige personeel in de kinderopvang moet gezocht worden bij mensen die nu een heel andere baan hebben. Kinderopvangorganisaties zijn creatief om mensen op die manier binnen te halen, zo blijkt bij Junis Kinderopvang en Enjoy! Kinderopvang. Een kijkje in de keuken van twee kinderopvangorganisaties en de ervaringen van twee zij-instromers.

Als pm'ers komen we allemaal soms kinderen tegen waar we ons zorgen over maken. Dat kan beginnen met een vaag gevoel; er is iets niet oké. Je brengt het ter sprake bij de ouders en je team. Vervolgens wordt een traject gestart om te onderzoeken wat er aan de hand is en wat de juiste aanpak is. Maar er zijn ook situaties waarbij het overduidelijk lijkt dat er iets mis is met een kind, maar toch zeggen de ouders er geen woord over… 'Als je er niet over praat is het er niet'?

Het kan erg verfrissend zijn om eens een kijkje te nemen bij collega's over de grens. Opvangorganisaties KomKids (Schiedam) en DAK (Den Haag) organiseren met de Duitse partner Kindergärten City in Berlijn zo'n uitwisseling. Vier deel- nemers vertellen wat hen heeft geïnspireerd en verrast.

Ervaringsgericht werken is een methode met twee uitgangspunten: welbevinden en betrokkenheid. Kinderen komen pas goed tot ontwikkeling als deze twee elementen goed in balans zijn. Bij kinderdagverblijf Bij Ons zijn ze fan van deze aanpak. Tesse Nuijten en Marloes Jansen van Bij Ons leggen uit hoe het werkt in de praktijk.

Vaker met baby's en peuters naar buiten: zelfs voor kinderopvangorganisaties die een prachtige groene buitenruimte hebben aangelegd is het soms nog lastig. Onderzoekers van de Hogeschool Leiden zochten uit hoe dat komt. En hoe het wél lukt.

Het is stil in de peuterspeelruimte van de Stampertjes in Bussum. Letty Langerhorst en Lisa van Bennekom hebben de kussens in een kring om zich heen uitgestald. Voorzichtig lopen de eerste kinderen erheen en gaan ze zitten. Een kleine jongen met een gele broek aan vindt het nog spannend en blijft op een afstandje staan. Als de meeste kinderen er zijn, pakt Lisa haar ukelele en stelt zich met een lied voor. Daarna is het de beurt aan de kinderen om hun naam te zeggen. Het is even stil, alle peuters zwijgen verlegen, dan roept de jongen met de bril: 'Ik ben Tom.' Hij gooit zijn handen erbij in de lucht. De Mus & Draak-les is begonnen.

Als gastouder bij gezinnen thuis heeft Sylvia Hoogerdijk intussen bijna achttien jaar ervaring. Ze werkt het liefst met tweelingen.

Als je langer in de kinderopvang werkt, zijn er zoveel kinderen 'door je handen' gegaan. Elk kind met een eigen verhaal. Van sommige kinderen blijft het verhaal nog lang in je hoofd hangen. Misschien vraag je je af: wat zou er van dit kind geworden zijn? Hebben we het wel goed gedaan? In dit nummer: het verhaal van Abigaïl en de anderen (niet de echte namen).