Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Jolanda van Vuuren – De uitslag

Het werk ging gewoon door, maar zo nu en dan flitste de gedachten door mijn hoofd’op welke plaats zouden we eindigen?’ Ondertussen werd er driftig overlegd welke pedagogisch medewerkers mee konden gaan naar het kinderopvangcongres met als thema zorgkinderen in Ede. Op die dag werd ook de uitslag bekend gemaakt.

Voor ons zijn jullie nummer 1!
Ongeveer 900 mensen vanuit de kinderopvang zouden op die dag komen. Wat een belangstelling en wat een drukte. De dag zelf ging ik toch anders naar het congres, dan anderen die ik al eens bezocht had. We hadden een busje van de buitenschoolse opvang geleend (dat was al feestelijk) en met zijn zessen trokken we die vrijdag erop uit.
Op de werkvloer was de spanning te merken en we werden door collega’s, kinderen en ouders uitgezwaaid. Een ouder riep ons nog na: ook al hebben jullie niet de 1e prijs, voor ons zijn jullie nummer 1!

Spanning
De zaal zat goed vol. Het eerste plenaire gedeelte bestond uit goede presenatie’s. Ik vond vooral de presentatie van Marleen Blokker kindermishandeling erg boeiend en ook schokkend (vooral na die beelden die getoond werden) en ook de presenatie over de zorg om de kinderhersenen van Betsy van de Grift vond ik interessant.
Na de korte pauze werden de managers van de genomineerde organisaties voorin de zaal gezet. Even met elkaar kennis maken en de spanning bij beide collega’s was ook voelbaar. Marianne van Duuren vertelde kort wat de bevindingen waren van de jury en de videobeelden werden getoond.

Met kop en schouders
De managers werden op het podium uitgenodigd en de prijswinnaar werd bekend gemaakt. Trommelgeroffel en spannende flitsen. Wat er door mij heen toen ik het logo van de eerste stap zag! Dat moment, ik voel het nu nog als ik eraan terug denk; kippenvel,blijdschap, zo fantastisch! Niet te geloven, ik zag die 900 mensen niet meer in de zaal zitten, ik zag alleen mijn collega’s in de zaal springen en juichen….ik hoor de woorden nog: op alle fronten met kop en schouders er boven uit….WAUW! Ook collega’s van de bso de Lingert. Die ook aanwezig waren, waren zo blij en trots! Daarna werd ik geleefd; handen geschud, cadeaus in ontvangst genomen….

Vooral veel taart!
We besloten om terug te gaan, om het team en de kinderen die achter waren gebleven op te gaan zoeken en samen een feestje te vieren. De locatie was al feestelijk versierd, dat hadden de collega’s van het Centraal kantoor al gedaan en met de kinderen en team, die naar buiten stormden hebben we lang zullen we leven gezongen en gedanst en gesprongen!
De maandag en weken daarna zoveel belangstelling; de krant, kaartjes, bloemen, taart, ja vooral veel taart!
Nu nog kunnen we genieten en krijgen nog reacties. We staan weer met beide voeten aan de vloer, maar wat een fantastisch gebeuren. Marike en juryleden, hierbij wil ik jullie ook namens het team hartelijk bedanken voor de tijd die jullie hierin hebben gestoken. En ja, we gaan door, het is zo´n mooi, dankbaar werk!

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.