Als ik thee voor ons ingeschonken heb loop ik al zingend met de kopjes naar de tafel.:”Hee kopje koffie! Hee kopje thee!” Je moet ze tenslotte een beetje klassiek Nederlands repertoire bijbrengen zo op z’n tijd!

Thijs ,onze oudste peuter kijkt op van zijn bouwproject. Wat hij zojuist gehoord heeft vindt íe wel leuk. Zijn ogen glimmen helemaal. “Zing jij nou?” “Vind jij dat een leuk liedje?” vraag ik. Hij knikt en komt bij me staan. “Zal ik het nog eens zingen dan?” Nog steeds die glimmende ogen! Dus laat ik het nog een keer horen. Er komen meer kinderen om me heen staan. Ik laat dit wonderschone lied, wat zomaar ineens vanuit mijn geheugen naar boven is geborreld, voor de zoveelste keer horen. Thijs begint het al mee te zingen. Sophie gaat erbij in haar handen klappen en Sannah stampt met haar voeten. “Hee bakkie thee!” Ik pak er wat muziekinstrumenten bij en even later lopen we in een rommelige polonaise door het lokaal. Er is zomaar opeens heel spontaan een soort feestje ontstaan! Ons bakkie thee is inmiddels ijsthee geworden! Maar dat maakt even helemaal niet uit. Al die stralende gezichtjes! Daar worden we helemaal warm van.

Als het feest voorbij is ga ik warme thee voor ons inschenken. Het lied zit nog zo in mijn hoofd dat ik alweer zingend daarmee bezig ben. Meteen kijkt iedereen op. Gaat het feest nou weer beginnen?Omdat de thee nou warm gedronken moet worden houd ik stijf mijn kaken op elkaar. Even geen liedje.

Als ik een paar uur later achter een boodschappen kar door AH loop hoor ik ineens, ergens in die winkel, een kinderstemmetje keihard zingen:”Hee kopje koffie! Hee bakkie thee”
“Dat is er een van mij!”denk ik trots!