Het had iets pathetisch. Dertig taxichauffeurs die eind januari in Rotterdam hun Uber-telefoon inleverden onder toeziend oog van de media. Weg met oneerlijke concurrentie. Taxichauffeur zijn is een lekker praktisch beroep. En taxichauffeurs lijken zo ook te dealen met Uber. De ontwrichtende werking van Uber wordt minder breed gedeeld dan de Rotterdammers doen voorkomen. Als de media gebruikt worden om een statement te maken, is het interessant niet alles voor zoete koek te slikken. Nu blijkt dat Uber 20 procent commissie vangt van de ritprijs en Taxify, waar de dertig taxichauffeurs naar overstappen, een klein vast bedrag per gedane rit. Over een gemengd ritportfolio van korte en lange ritten, is men een fractie aan commissie kwijt. Alle hoogdravende idealen ten spijt, lijkt de Rotterdamse weerstand tegen Uber vooral ingegeven door een vrij plat (maar niet te onderschatten) leidmotief.
‘Misschien moeten wij net als de taxibranche het ijzer smeden nu het heet is’
Over pragmatische insteek gesproken. Hubert Andela van brancheorganisatie Koninklijk Nederlands Vervoer (KNV) motiveert in een interview hun standpunt rond Uber: ‘De gemiddelde taxi-ondernemer weet dat hij eindeloos veel concurrentie heeft (…) en Uber is slechts de zoveelste in de rij.’ Zowel hun concept als bestel-app zijn niet nieuw. Wat Uber volgens hem wel goed kan, is zichzelf presenteren als nieuw en fancy. Dat noemt hij ‘reuzeknap’ en leerzaam voor andere bedrijven. Dat Uber onder de taxiwetgeving probeert uit te komen, begrijpt Andela wel. Hij wil ook wel af van de wet die regelt dat een taxameter de ritprijs moet berekenen. Dat kan ook via GPS. Als Uber daarvoor wil lobbyen, juicht hij dat alleen maar toe. Ik hoef de parallel met kinderopvang niet te trekken, dat heeft u waarschijnlijk zelf al gedaan.
Hoewel, wij kunnen vanuit de gevestigde orde onze wrevel uiten over oneerlijke concurrentie en vinden dat nieuwe initiatieven aan bestaande regelgeving moeten voldoen. Maar is dat echt wat wij willen? Misschien moeten wij net als de taxibranche het ijzer smeden nu het heet is. De tijd is er rijp voor, ook in Den Haag. Zoals Tweede Kamerlid Barbara Visser in augustus om uitleg heeft gevraagd over UberPop: ‘Deelt u de mening dat het – juist door deze ontwikkelingen – noodzakelijk is om een fundamentele discussie over de toekomst van het taxivervoer/personenvervoer te voeren? Zo nee, waarom niet? En zo ja, bent u bereid om te kiezen voor een verdere versoepeling van regels, gericht op een gelijk speelveld in plaats van op een verdere stapeling van regels?’ Het lijkt net kinderopvang.
Onze sector is in beweging en daar horen nieuwe verdienmodellen bij. Van belang is dat alle stakeholders het gesprek aangaan: wat bepaalt nou de kwaliteit? Is kinderopvang in een ouderparticipatiecrèche (OPC) slechter dan bij een gastouder? Is een naschoolse activiteit slechter dan de bso? Altijd? Per definitie? Laten we ervoor pleiten dat er regelgeving komt die kwaliteit borgt, maar die ook ruimte geeft aan innovatie en vernieuwing. We zetten in op UberOpvang, opvangoverschrijdende innovatie die de doorgaande ontwikkelingslijn bevordert. Er is nog zoveel win-win te behalen in onze sector. En als bepaalde hokjes doorbroken worden, ook de nodige efficiency.
